Leuk topic, meeste is al voorbij gekomen en veel dezelfde ideeën bij bezit van een P.
Jongensdroom, het moest er een keer van komen, etc.
Ik persoonlijk heb altijd al zo'n "ding" willen hebben en dan kun je maar beter toegeven aan bepaalde verlangens indien mogelijk.
Krijg je tussendoor nog een keer te horen dat je "ziek" bent dit jaar terwijl je ook je eerste kind verwacht en dan ga je overal nog weer heel anders naar kijken kan ik je vertellen....

1 ding doe ik met volle teugen van de P, genieten. Liefst zo vaak mogelijk. Zoals je dat moet doen van alle mooie dingen in het leven, zo veel en vaak mogelijk genieten! En jezelf verwennen want een ander doet het meestal niet.

En laat de rest, die een ander dat niet (Willen) gunnen, lekker mn kussen!!!

Geniet er van ladies and gents!
Gr. Paul

En zo is dat.

Voor mij persoonlijk is het rijden van een Porsche ook het beleven van de beruchte jongensdroom, altijd al gewild en hopelijk blijf ik in de gelukkige omstandigheid dit te blijven doen. Weet maar al te goed dat het ook anders kan zijn in het leven. Gebroken gezin, moeder in de bijstand, 3 kinderen, geen alimentatie en geloof me, dan is het bezitten van een Porsche een droom die erg ver weg is, zo niet onmogelijk lijkt.
Niet de bedoeling om hier een lucht je hart-topic van te maken maar kreeg nogal kromme tenen van een eerder bericht.
Iedere mens heeft een ander verhaal, leeft in verschillende omstandigheden, heeft een verschillend budget en benadert de hobby vanuit een andere invalshoek.
Iemand beoordelen op de auto hij rijdt zal ik in ieder geval nooit doen. (nou ja, toegegeven, in gedachte....) Interesseert me ook helemaal niks wat een ander cq "demanindestraat" van mijn auto schijnt te vinden.
Maar om terug te komen op de vraagstelling, het hebben van een Porsche betekent vooral genieten! Van de auto op zich, de gezellige evenementen, de vakanties er mee, de zondagsritjes, het hele sfeertje rond het merk.

..ik ga maar 'ns even een stukje rijden denk ik. (en dat is nou precies wat ik bij m'n andere auto's nooit dacht)

Voor mij was het geen jongensdroom.. dat is nog altijd een Ferrari.
Dat is weer gekomen toen ik als klein manneke in Maranello de nieuwe 360 Modena aan mocht schouwen in levende lijve. Dat moment is me nog altijd bij gebleven.

Hoe ik dan toch bij Porsche terecht ben gekomen? Mijn vader was op zoek naar een leuke auto voor erbij. Vroeger heeft hij bij een rallycross team gewerkt van V.d. Ven Volkswagen, die reden met 2 gloednieuwe Porsches (was destijds eind jaren 70/begin 80). Dat was hem zo goed bevallen dat ie in 2011 een jong gebruikte 911 kocht. Een paar maanden na aanschaf krijgt mijn schoonbroer van 31 een aneurysma in de hersenen. Een zeer kritieke tijd breekt aan (wonder boven wonder volledig hersteld na enkele maanden IC, 2 operaties en maandenlange revalidatie), en dat was de trigger voor mij om niet met van alles te wachten tot later. Op m'n 23e kocht ik mijn eerste 911, een 996, het jaar daarop kwam er een SC uit '81 bij, en dit jaar nog een 912 uit '68.

Voor mij is het een uit de hand gelopen hobby. Ik sleutel er graag aan, rij er nog veel liever mee en ook evenementen/beurzen ga ik bijna allemaal af. Vaak met een groep mensen die ik dankzij de hobby voor het merk heb leren kennen. Negatieve reacties heb ik wel eens gehad, gelijk de eerste dag dat ik de 996 had (vandalisme door 2 jonge gasten in een Golfje). Over het algemeen zijn de reacties wel positief, maar ik woon hier op een boerendorp dus een felrode 911 valt gelijk op
Echte afgunst ervaar ik niet echt, de mensen hier weten dat ik er ook gewoon voor moet werken. En sommige klanten van me die dezelfde hobby hebben vinden het alleen maar leuk.

Jongensdroom. Absoluut.
(alhoewel ik ook posters van 'n 512BB, Brooke Shields & Miura op m'n slaapkamer had - 25% is toch niet slecht )

Ben altijd een groot fan van de 911 geweest en was apetrots toen ik er eentje kon kopen.
40 jaar oud en redelijk geel, dus van anderen meer sympathie dan afgunst, alhoewel ik me daar weinig van aantrek.

Na een week van hard werken is er voor mij niks mooiers dan zaterdagochtend - net voor het licht wordt - de garagedeur te openen, m'n gele beauty te ontwaken en een heerlijk stuk door de Australische bossen te toeren. Dat is voor mij geluk.
Maar alleen als hogere geluksfactoren (gezondheid, financiele rust, etc) in order zijn; Op een of andere manier genoot ik minder van dat soort tochtjes toen ik 'n tijdje werkeloos was.

En net als Harald herken ook ik die 6-cilinder roffel van een afstand met als gevolg dat ik me Pavloviaans meteen in de richting van het geluid draai.

Volgens mij is Porsche rijden puur emotie, voor mij was en is het nog steeds een jongensdroom
die ik een aantal jaren geleden heb kunnen waar maken, maar laten we eerlijk zijn
er zijn beslist belangrijkere dingen in het leven

Zou Andre Agassi dat ook gehad hebben? Zit thuis gewoon te denken; "hmmmmm... 100%"

Al 20 jaar genieten van het ding, vele mooie tochten gemaakt met het dakje open , wat een gaaf geluid blijft dat toch. Veel opgestoken duimpjes gezien bij het voorbij rijden.
Ook veel vrienden gemaakt door de leuke club (Klassieke 911&912 club) waar ik ook al weer 20 jaar lid van ben. Zonder die club (en de mooie tochten naar de fabriek in Zuffenhausen en Leipzig) had ik veel minder lol beleeft.

Concluderend: Ja er zijn veel belangrijker dingen in het leven: liefde, gezondheid, goede gesprekken, maar op nummer 4 komt daarna toch wel de 911

Beetje triest, die middelvinger naar de middelmaat, maar goed ook voor mij een jongensdroom.
Al sinds ik als jochie van een jaar of 8 een plaatje van een 911 had.
4 jaar geleden droom waargemaakt, en nog geen seconde spijt van gehad.
Maar het blijft maar een auto. Er zijn zoveel dingen belangrijker in je leven.

Ach, op sportwagengebied is Porsche de middelmaat. De standaard keuze. Maar dat neemt niet weg dat ik er iedere dag van geniet. Eigenlijk ben ik van de extremere sportauto's. Ik ben in een 911 terecht gekomen omdat ik een sportwagen zocht die ook als praktische gezinsauto in te zetten is. Daarbij komt dat je als autogek eigenlijk een keer een 911 gehad moet hebben. Eerst dus een 3.2, maar die vond ik weinig dynamisch rijden. Wel heeft die ervoor gezorgd dat ik nu begrijp waarom de 911 zo'n legende is. Nu dan de 996 cabrio. Geweldige sportauto! Waanzinnig fijn onderstel en dat echte 911 gevoel met die zware kont.

Oh en als ik die achterbank niet meer nodig heb, zou mijn volgende Porsche wel eens een Boxster Spyder kunnen zijn. Je weet wel, een stukkie extremer...

Dat klinkt wel heeeeel blasé..... en een 918 is niet echt middelmaat..............981 ook niet trouwens

Tja....

Ik heb inmiddels een aantal Porsches gehad en ook weer verkocht en in alle gevallen heb ik er meer voor gebeurd dan ik ervoor betaald heb. Een paar jaar plezier gehad met/in een auto en dan voor meer verkopen dan waarvoor je 'm jaren daarvoor gekocht hebt, is leuk en je realiseert je dan dat een leuke auto rijden niet veel hoeft te kosten

Achteraf gezien had ik mijn 65er 912, mijn 3.2 én mijn vroege type 2 944 veel langer moeten houden; dan waren ze nu (vooral mijn 912) nu serieus geld waard geweest...

Maar -zoals ik hierboven al aangegeven heb- kocht ik de Porsches vooral omdat ik niet in een middle-of-the-road auto met een 13-in-een-design wilde rondrijden...

Dat blijkt ook wel uit mijn andere auto's die ik gehad heb: het begon allemaal met een knaloranje VW kever uit 1967 (mijn geboortejaar) waarmee ik naar de middelbare school reed, daarna een BMW 2002 Tii (waarmee ik naar de universiteit reed), een Renault Alpine V6 GT (in parelmoer wit, met de turbo-wielen, maar zonder turbo; een auto die heel veel en opleverde), een VW Corrado G60 (Karmann Edition), een Passat VR6 (m'n eerste leasebak)...

Dat waren allemaal mijn DD's

De 912 kocht ik er 'voor de lol' bij en dat was mijn eerste Porsche. Heel veel plezier van gehad en voor fl. 9000,00 gekocht (ja, in guldens was het toen nog) en 3 jaar later voor € 18.500,00 verkocht. Ik dacht toen nog dat ik een werelddeal sloot...

De 944 kocht ik als DD en om daar dan ook lekker mee over diverse circuits te kunnen gaan gummen. Het bleek dat ik aardig wat aanleg had/heb om hard met een auto over een circuit te gaan en ik vond het ook wel leuk, maar (te) duur. Dus bedacht ik om een DD te kopen waarmee ik ook zo nu en dan lekker over het circuit kon rijden. Dat heb ik zegge en schrijve 3 keer gedaan in 2 jaar en daarna heb ik de 944 verkocht: gekocht voor € 3.000,00 en verkocht voor € 7.250,00...

Tussentijds ook nog een 356A Speedster replica gekocht en daar heel veel lol aan beleefd. Vanwege persoonlijke omstandigheden moest ik die destijds - met pijn in mijn hart - verkopen. Omdát ik die wegens persoonlijke omstandigheden moest verkopen, was ik blij toen een Amerikaanse Fransman interesse toonde en de auto naar Frankrijk wilde exporteren: uit het zicht, uit het hart, dacht ik toen. De verkoop werd ook gesloten (en de vraagprijs betaald), maar toen belde de beste man op met de mededeling dat hij die auto waarschijnlijk nooit in Frankrijk goedgekeurd zou krijgen en hij wilde de koop dus ontbinden (de auto stond in afwachting om opgehaald te worden nog in mijn garage). Ik deelde hem mede dat dat niet door zou kunnen gaan. Uiteindelijk heeft Michiel die auto gekocht en nog jarenlang plezier van gehad. Momenteel staat die auto weer te koop en als ik Black Betty niet zou hebben, zou ik 'm waarschijnlijk weer direct terugkopen (http://www.collectioncar.com/detailed.p ... =1&lang=nl )

Hoewel zo'n Speedster natuurlijk een 'nep Porsche' is, is mijn BB vooral 'a dream come true'...

Al sinds mijn vroegste jeugd riep ik 'ik ga mijn eigen auto bouwen'. Mijn vader geloofde daar geen snars van: ik was onhandig en was 'beter met mijn hoofd dan met mijn handen'. Toen ik ook nog eens rechten ging studeren, was iedereen ervan overtuigd dat dat zelf een auto bouwen er waarschijnlijk nooit van zou komen: iedereen had dat idee al afgeschreven, behalve ikzelf
Toen ik 40 werd, liep ik bij toeval tegen een chassis van een VW aan van 1967 (mijn eigen leeftijd) en ik was ervan overtuigd dat dit 'Karma' was en toen moest het er maar van komen: mijn eigen auto bouwen! Het resultaat van 6 jaar noeste arbeid is mijn Speedster 'Black Betty' die ik als een soort van 'levenswerk' beschouw (hoe banaal dat misschien ook klinkt). Ook geen echte Porsche, maar wel gebouwd in de geest van Porsche:

Niks blase. Ik zeg hiermee ook niets over hoe ze rijden, want dat is allesbehalve middelmaat. Maar als het gaat om sportwagens specifiek, dan kun je heel wat aparters rijden dan een 911... Vergeleken met bv mijn Cobra of Lotus is een Porsche ook 'gewoon' een auto.

Ik denk dat Porsche op zijn gebied de absolute top is en niet de midelmaat. Elke fabrikant van 'sportwagens' legt andere accenten. Het is gewoon niet de keuze van Porsche om meer extreme sportauto's te bouwen, met de praktische beperkingen die daar bij horen. Daarom vergelijk ik zelf een Porsche niet met een Lotus of Cobra. Allicht dat er verschillen zijn, maar dat is een keuze van de fabrikant geweest, voor mij niet een reden om een Porsche te kwalificeren als middelmaat op sportwagengebied. Qua dagelijks bruikbare sportauto's schaar ik Porsche onder de wereldtop, net zoals Mercedes.

Middelmaat is misschien een minder gelukkige woordkeuze, maar een 911 is toch wel de Opel Kadett onder de sportwagens.
Dan is een 4C/Lotus/Donkey een stuk meer hard-core/exclusiever.
Maar mij maakt het niet uit, ben er blij mee.

Exclusief in de betekenis van apart, bijzonder dan klopt het dat een Lotus, 4C exclusiever is, je ziet ze nauwelijks. En zo'n motorfiets op 4 wielen (Donkervoort) al helemaal niet. Exclusief heeft echter natuurlijk ook nog andere betekenissen, chic, niet voor iedereen. Dan ligt de zaak anders.

voor mij

DOLLE VREUGDE


.

een Porsche op de oprit? Toch uitkomen van een jongensdroom.... (ook al is het niet een lufti, waar het jongetje wel van droomde)
ik heb jaren 60 uur in de week hard gewerkt als bouwvakker om de motorsport te kunnen betalen.
daar is meer geld heen gegaan dan een nieuwe 911 nu kost, maar de herinneringen zijn onbetaalbaar.

die jongensdrrom had ik eigenlijk al in de koelkast gezet, tot eind 2012 mijn broer plotseling kwam te overlijden.
dat heeft me dusdanig aan het denken gezet over de waarde van het leven, dat ik besloot om dat jongetje toch z'n zin te geven.

en ach: die boxster hoekt ook heerlijk door de bocht, kap open en de eerste grijze haren wapperen heerlijk in de wind.
flink toeren maken en die prachtige brul uit de uitlaat is mooier dan die herrie uit de radio.

dus voor mij is het een jongensdroom die (helaas) door een negatieve gebeurtenis in het leven toch is uitgekomen...........

Hahaha, als je ziet wat voor volk er ook veel Porsche rijdt, dan gaat chic ook niet echt op...




Dit dus! En het woord middelmaat? Dat werd mij zeg maar 'in de mond gelegd'.

Voor mij betekenen mijn 911-jes best veel. Wil ze niet meer missen !
Het model, het geluid, de beleving. ........Allemaal heerlijk !
Wat anderen er van denken ? Die enkele negatieve reactie neem ik wel op de koop toe.
Voor mij is het ultiem autorijden en ultiem genieten.

Mooie vraag Appie.
Het betekent meer dan ik had verwacht toen ik de auto kocht. We zochten een cabrio. En tijdens de zoektocht bleek dat een Boxster binnen budget gekomen was. Vanaf dat moment moest het dat worden. En toen had ik er nog niet eens in gereden, want toen was ik helemaal verkocht. Het gevoel is geweldig, elke kilometer weer. En ik vind alles er omheen ook leuk. De meetings, ritten, het uitzoeken van technische dingetjes, alles.
Reacties krijg ik veel meer dan verwacht en ook dat is prettig.
Want in de praktijk zijn het vooral heel veel leuke reacties. De vele jochies die in bewondering "Kijk een Porsche" roepen, mensen die spontaan iets roepen als "Mooie wagen!!", mede-weggebruikers (gelukkig vrouwelijke) die spontaan een kus-handje toewuiven, van alles.
En inderdaad ook een enkele negatieve(re). Een oom die aan m'n vrouw vraagt of die zich niet schaamt (serieus gebeurd!), brallerige dronken studenten die iets over 'patser Porsche' roepen. Vandalisme heb ik eerder over gehoord, maar gelukkig niet meegemaakt.
T.o.v. collega's ben ik voorzichtig om over de P te praten, om afgunst te vermijden. De belachelijke daarin is dat het blijkbaar geen probleem is om een splinternieuwe auto voor m'n vrouw te kopen, maar is het not-done om een Porsche te hebben die in ons geval maar de helft daarvan kostte.
Ik herken ook wat iemand hier al schreef; verschillende vrienden/familieleden beginnen er elke keer dat ik ze zie opnieuw over. Maar gelukkig wel in positieve zin. Typerend is wel dat men het nu heeft over "ze hebben een Porsche" in plaats van "ze hebben een cabrio" wat het was toen Porsche nog niet in beeld was.
Ook merk ik dat er meer mensen plots geïnteresseerd zijn in wie wij zijn en wat we doen, en er vaker uitnodigingen komen vanuit bijvoorbeeld rotary en besturen om mee te doen/te denken. Dat moet de geur van succes zijn die om bezit van een Porsche heen hangt, want wij als persoon zijn echt nog dezelfde mensen die we vorig jaar om deze tijd waren.

Er is al veel gesproken over waarom wil je nu eigenlijk een Porsche en wat betekent het voor diegene of juist voor zijn omgeving......... In het kader van beelden zeggen soms meer dan een text bekijk het volgende filmpje en oordeel zelf.......

http://www.youtube.com/watch?v=7sWPHKU1XZU

Voor mij is mijn Porsche het product van ambitie, doorzettingsvermogen en de wil om zelf iets te bereiken en of dit nu een Porsche is of een CEO positie of totaal iets anders.... dat kan iedereen voor zichzelf beslissen. Ik geniet verder van de historie van het merk en het design en al die andere dingen die hiervoor al zijn uitgesproken.

Groeten en geniet van het filmpje (iedereen zal zichzelf hierin herkennen!)

Die pay off
It is the purest expression of who we are...

mijn god, je zou je auto er toch bijna om verkopen.

+1

Porsche is voor mij de bereikbare sportwagen. Ferrari of Lamborghini laat mijn hartje nu nog net iets sneller kloppen, maar of het ooit een bereikbare droom is weet ik niet.
Maar zet mij in een Porsche (bij voorkeur de 911) en ik ben ook dolblij. En qua uiterlijk vind ik de 911 ook nog steeds een topper.

Als kind woonde ik vlak bij pon's automobielhandel in Amersfoort. Heel wat keren met de neus tegen de ramen gestaan. Ik heb er altijd 1 willen hebben. Een jongensdroom dus. Iedere keer om goede redenen uitgesteld totdat mijn zoon zei, dat hij van mijn erfenis een dikke Porsche zou kopen. Dat was het keerpunt. Inmiddels al weer Porsche nr 3. Targa, coupe en nu een cabrio. Het geluid is prachtig, het typische rijgedrag van een Porsche blijft verslavend. Na 5 jaar heb ik nog steeds een grijns als ik achter het stuur zit. Vervelende opmerkingen heb ik nog nooit gehad. Zeker met de oude luchtkoelers veel echte belangstelling.