Net zo snel als ik deze auto in bezit kreeg, is het afscheid nemen nu ook weer gegaan...
Alles begon met het draadje over de 928. Beetje kijken, bellen, bezoekjes hier en daar, rijden en een enkeling laten weten dat mijn auto wellicht in de verkoop gaat.
En dat laatste was voldoende om mijn 911 in no time verkocht te krijgen. Een beetje in de gedachte van Henry Ford: "een goede auto verkoopt zichzelf."
Ga ik m missen? Ja, want het is de fijnste Porsche die ik ooit gereden heb. Mooie mix tussen oud en nieuw. Behoorlijk 'analoog', maar enorm communicatief onderstel met alleen abs en stuurbekrachtiging als electronische hulpmiddelen. Maar wel het genoegen van een machtig motorblok en super versnellingsbak. En ik vind de aalgladde looks van de vroege 996 erg mooi.
Ga ik m missen? Nee, want daar waar bijvoorbeeld in de Lotus boodschappen doen lijkt op de 24 uur van Le Mans, is boodschapoen doen met de 911... Nou ja, gewoon boodschappen doen. En dat gevoel had ik natuurlijk ook al met de 3.2 carrera.
Maar de 996 heb ik wel op het juiste moment mogen bezitten. De kinderen waren nog klein genoeg om er mee op vakantie te gaan naar Frankrijk. Voldoende ruimte voor het hele gezin en bagage. Zal er altijd naar terug kijken als een briljante sportwagen. Waarschijnlijk de beste die ik ooit zal bezitten. Maar ja, het bloed kruipt...
en tweede wil je niet omdat je een Porsche hebt gehad 
.
