Na een aantal auto's particulier verkocht te hebben, ben ik tot de volgende type potentiële kopers gekomen:
De koffiedrinkers: lopen stad en land af om die ene (niet bestaande) Porsche te vinden. Vinden het allemaal wel gezellig, ouwehoeren kunnen ze als de beste. “Doe nog maar een kopje koffie, lekker”! Pas na dreigen met fysiek geweld krijg je ze buiten. Zoeken geen Porsche maar zien dit als alternatief voor een middagje meubelboulevard.
De mailers: stellen duizend vragen, alles per mail. Hebben waarschijnlijk geen telefoon. Geen detail ontgaat ze. Vergeten opeens het password van hun mail, want opeens valt het stil en hoor je niks meer.
De sms-ers: deze sturen je een SMS. Of je auto nog te koop staat. Bijna altijd in het Engels. “Hello, is your car still for sale? If yes, please get back to me with the best price (
xxxx@gmail.com)”. Niet op reageren, tenzij je je dol bent op nog meer problemen.
De foto-verzamelaars: je hebt op internet foto’s van het exterieur, van het interieur en een uitgebreide beschrijving geplaatst. Dit is niet genoeg. Ze willen meer foto’s. Nadat ze hun verzameling compleet hebben gemaakt, wordt het stil.
De inruilers: of je de Porsche nog hebt. Of inruil met een unieke PT Cruiser Cabrio Turbo uit 1998 dan een optie is? Er is er maar 1 van in Nederland. Eventueel bereid om wat bij te betalen. Of tuinhuisjes, jetski's, tweede huisjes in Tsjechië of andere ellende.
De testpiloten: mailen dat ze geïnteresseerd zijn en of ze, als ze langskomen, een proefrit mogen maken. Meestal rond een jaar of 19 en in het bezit van een OV-Jaarkaart.
De lowriders: Stel je auto staat voor 25k te koop. Voorzichtig vragen ze of 13k wellicht ook bespreekbaar is. Als niet, dan begrijpen ze dat volkomen. En gaan ze op zoek naar iemand bij wie het water wel tot de lippen staat.
De 419-vrienden: sturen een mail, in het Engels of in Google translate Nederlands. Ogenschijnlijk de ideale kopers: bieden namelijk direct de vraagprijs of zelfs meer dan de vraagprijs. Erop ingaan betekent geen geld, geen auto. Zie ook de sms-ers.
De schijnkopers: hebben al een andere auto gezien die ze gaan kopen. Geven dit telefonisch ook eerlijk aan, maar of ze toch even langs kunnen komen. Tijdens de bezichtiging wordt alleen over die andere auto gesproken. Alleen als je thuis geen aanspraak hebt, is dit een zinvolle exercitie.
De twijfelaars: beginnen enthousiast, komen zelfs meerdere keren kijken. Zie ook ‘De koffiedrinkers”. Laten de auto keuren, je neemt een dag vrij om dit te begeleiden. Auto komt goed uit de keuring. Maar: verrek, na een doublecheck van de bankrekening blijkt er toch niet genoeg op te staan! Zodra ze nog wat gespaard hebben, komen ze erop terug.
De snelle beslissers: bellen of de auto nog te koop staat. Zo ja, dan komen ze er meteen aan. Lopen drie keer rond de auto, willen even meerijden (niet zelf rijden) als het niet teveel moeite is. Onderhandeling kost twee minuten. Het fenomeen AKK kennen ze niet. “Kan ik ‘m morgen ophalen”?
Welke missen we nog?
Update, suggesties van forummers:-
bandenschoppers (Sandman): komen langs en schoppen, als teken van hun expertise, tegen de band. Belangrijk: doe alsof je denkt dat ze inderdaad experts zijn. Dan zijn ze het snelste weer weg.
-
De koude motor pedaalridder (Cloaca): idioten die tijdens een proefrit zonodig met een koude motor al het gas intrappen. Roepen meestal dat ze echte autoliefhebbers zijn, die voorzichtig met hun materiaal omgaan. Lijkt een tegenstelling, maar dat is het voor deze mensen niet.
-
de afzeikers, komen kijken naar een barrel van een paar honderd euro en keuren 'm alsof het een top-notch concoursauto is (3AE '99)
-
de oprecht geïnteresseerde potentiële koper die nog minder biedt dan een handelaar (erwin996)
-
net-niet-kopers (Pascal): auto voldoet eigenlijk aan alle eisen, prijs, staat, uitvoering, alles... Maar hij is te mooi/verkeerde kleur/fout interieur/net geen schuifdak/verkeerde lampen/amerikaan/.... (maw. eigenlijk wist je het al, maar toch)
Laatst bijgewerkt door
MS964 op 03 jul 2012 11:32, in totaal 3 keer bewerkt.