Gevaarlijke ontwikkeling.

De overheid moedigt het nog aan ook... Voor alles een regeltje maken zodat je het liefst nooit hoeft na te denken. Meer contacturen voor Universiteit (je zou eens uit jezelf gaan studeren). Hulpgroepjes voor iedere malloot (voor sommige zaken zijn hulpgroepjes nuttig, maar de wildgroei is op zijn minst apart te noemen). Enz.

Tegenwoordig is voor alles een psychologische of medische verklaring en een therapeutische oplossing.

De enige taak die de overheid hierin moet hebben is de mensen weer eigen verantwoordelijkheid bijbrengen. In plaats daarvan komen er stichtingen, praatgroepen etc. en mogen mensen zich verschuilen achter (serieuze!!) ziektebeelden of beperkingen die ze vaak helemaal niet hebben.

Slappe bakken-gedoe.

Het is overigens wel zeer herkenbaar.

Laat ik voorop stellen dat ik graag met een echte kaart navigeer (Ja zo oud ben ik )

Gebruik met name in de leasebak altijd de navigatie als ik naar een onbekende klant toe moet. Je wordt blindelings door het verkeer heen geleid en vaart dus helemaal blind op de navigatie.

Nu heb ik tijdelijk een auto zonder navigatie en heb me over mezelf zitten verbazen. Rijd nu naar enkele adressen door gewoon goed de kaart en de omgeving in me op te nemen en ik zie dingen onderweg waar ik voorheen blindelings aan voorbij ben gegaan.

Maar los van dat 'automatisch piloot' gedrag is het natuurlijk wel weer typisch Nederland dat dit soort zaken weer via regeltjes, hulogroepen en wat al niet meer geregeld zouden moeten worden.

Tsja, kijk naar amerika, zo kunnen wij misschien ook wel eindigen als we op deze toer doorgaan.
En maurice: ik ben 'slechts' 23 en mijn voorkeur gaat ook beslist uit naar een papieren kaart.

'k heb geen zin meer in mijn werk en dus heb ik een burnout. Verslaap me de laatste tijd zoveel dus ik ben overwerkt. Val niet direct meer in een diepe slaap, zal wel overspannen zijn. Na een avondje ouderwets zuipen heb ik tegenwoordig een kater van twee dagen, afspraakje maken met praatgroepje in de tijd van de baas. Als de zon een paar dagen niet schijnt ben ik minder vrolijk, ff wat anti-depressiva scoren bij de huisarts...

Hier word ik af en toe kotsmisselijk van... door o.a. de afleiding op mijn werk gaat dit dan meestal weer over

tja.

en soms zit je er ineens helemaal doorheen en heb je echt een burnout. ken ok gebeuren.

mensen worden steeds makkelijker en egoistischer. zal wel een fase zijn, maak me er niet zo druk over. ze doen maar.

Ach, als ik dan na een klotedag thuis de sleutels haal en op m'n fiets naar de garage ga om m'n auto eens de sporen te geven, dan klaart mijn humeur binnen no-time op; Daar kan geen medicijn tegenop!

Vitamine P911, goed voor je!