Bij toeval keek ik zondagavond 11 nov 07 naar dit programma en ben daarvan geschrokken
Het ging over het "no cure no pay" bij een letsel en werd daar niet vrolijk van
Kijk autoschade is niet zo moeilijk, taxatie hiervan is transparant.
Diverse personen kwamen aan het woord met letsel en je bent dan natuurlijk even uit balans.
Zij komen dan met diverse duistere stichtingen in contact en deze brengen ze weer bij wat advocaten met een wat bedenkele reputatie.
Deze nemen zaken aan waarbij al duidelijk is dat zij dit winnen en hun kosten rechtstreeks van de verzekering kunnen claimen.
Maar ze laten de klant wel even een contract tekenen en daar staat in dat de advocaat 25 % krijgt van de eventueel uit te keren bedrag, wat in de wet verboden is
De mannen kwamen in beeld met hun dure sportauto's en dito kleding.
Kwam ook een chauffeur aan het woord die een letsel opliep bij zijn baas en arbeidsongeschikt werd.
Had zo'n contract getekend en kreeg zijn uitkering maar zag naderhand dat dit geen zuivere koffie was en ging enorm tekeer.
Al snel ging het van 25 naar 15 % en als hij zijn mond hield (dus niet naar de media) verviel de inname geheel
Wat is jullie mening hierover

in Amerika gebruikelijk, No cure no pay; maar als het op betalen aankomt dan is het een percentage
je kon er hier op wachten dus

Tsja, die lui moeten de verloren zaken ergens van kunnen financieren natuurlijk.
Mits de 'klant' goed geinformeerd wordt naar het tarief van die advocaat is het hun eigen keus.

Ik ken dat wereldje heel goed.

Was als medicus medisch adviseur voor verkeersslachtoffers. Kende de smerige trucjes van verzekeraars om zoveel mogelijk onder de schade uit te komen. Dan heb ik het over knoeien met medische dossiers daar de meeste mensen toch geen verstand hebben van medische zaken. Veel schrijnende verhalen gehoord. Mijn taak was om het letsel in kaart te brengen voor de letselschade-advocaat en het opsporen van fraude, die dat vervolgens bij de wederpartij deponeerde.
Onder de advocaten zatten echte ratten tussen die voor zowel slachtoffers als verzekeraars werkten!! En het slachtoffer maar denken waarom de zaken zo lang duren (meer dan 10 jaar is geen uitzonderng). Dan voel je als verkeersslachtoffer dubbel genaaid (excusez le mot). Moest ik met mijn patienten leuren bij gerenommeerde letselschade-advocaten.

No cure no pay: hmmm heb zo mijn bedenkingen, daar de advocaten van meerder walletjes zitten te vreten: van de aansprakelijke schadeverzekeraar en 25 % van de claim van het verkeersslachtoffer..... kassa dus! Niet echt ethisch dus. Momenteel doe ik alleen zaken met gerenommeerde bureau's.