Negen jaar geleden deelde ik vol trots de aankoop van mijn 993 C2. Blauw op blauw, handgeschakeld, zonder schuifdak – een echte puristenauto. Een genot om in te rijden, en thuis is er een streng verbod om hem ooit te verkopen. De kinderen passen niet meer op de achterbank maar hij ruikt zo lekker. Door de jaren heen is er veel liefde en werk in gestoken. De auto is volledig gedemonteerd, opnieuw gespoten, talloze onderdelen zijn vervangen en het onderstel is compleet vernieuwd.
Twee weken geleden kwam ik een jongere 993 Carrera S tegen, met exact dezelfde specificaties – een zeldzaam exemplaar. Natuurlijk ben ik gaan kijken. Alles leek te kloppen, maar achter het stuur miste ik dat speciale gevoel dat ik bij mijn eigen auto wél heb. Op weg naar buiten viel mijn oog ineens op een witte 997. Normaal ben ik geen fan van witte auto's, en eerlijk gezegd ook niet van de 997. Maar deze 997.1 GT3... die had iets bijzonders. Na een proefrit was ik om.
En zo staan er nu ineens twee Porsches in de garage.
Aanstaande zaterdag gaan we kijken naar een paard voor mijn vrouw.....
