Dat is een verschil tussen iemand met weinig of geen autoliefde (dus puur practisch , net als mijn vader) en iemand met wel die gevoelens.
Een wrak van een Panda, Corsa , Golf en massa's andere wagens doen me idd niet , nul , niente , denada , noppes, nichts.
Zie ik een exoot of (voor mij) droomwagen verwaarloosd oproesten doet me dat wel iets.
Het zal dus wel aan mij liggen , maar dat vind ik echt zonde en cru gezegd zou ik dan wensen dat ik plaats en geld zonder grenzen had om deze wagens op te kopen , te stallen en terug top te maken.
Anderen hebben dit bij weggelopen katten of honden . Ik bij karakterwagens.
Ieder diertje zijn kuren. Dit is de mijne
En als ik dat draadje lees over die barnfound of verhalen van mensen die hun versleten wagens terug restaureren weet ik dat ik zeker niet de enigste ben.
En waarom heb jij je "wrak" niet weggedaan en terug eentje gehaald in super toestand. Of was het ook zonde dat de wagen anders naar de sloop ging en zijn bestaan be-eindigd was
Ik vermoed dat je dochtertje dat drama-queen gedrag van je ge-erft heeft
