Een lang gekoesterde wens is eindelijk uitgevoerd. Een tour met de 993 vanuit Nederland naar Dubrovnik langs de Adriatische kust. De Jadranska Magistrala in Kroatië. En dan via Italië naar Zuid-Frankrijk. Twee tussendoelen hadden we (mijn vrouw en ik) ook. De Nockalmstrasse in Karinthië. Daar waren we 32 jaar geleden ook geweest en daaraan hadden we mooie herinneringen. Het tweede tussendoel waren de Plitvice meren in Kroatië. Zoveel mogelijk geen snelwegen. Natuurlijk speelde corona in de voorbereidingen mee op de achtergrond. Je wilt toch hotels boeken en natuurlijk de ferry. Veel informatie ingewonnen, allerlei formulieren ingevuld, meldingen naar landen verstuurd en uiteraard de coronacheck app en de inentingspaspoorten mee.
Vrijdagmorgen 20 augustus vertrokken in de stromende regen. Duitse grens: geen controle, geen testen, geen coronachecks. Via de Bundesstrassen richting Beieren voor de eerste overnachting in Wildersbach. Daar werd onze gezondheid voor de eerste en laatste keer via de coronacheck gecontroleerd. De volgende dag door naar Flachau.
Dag 3 via de Nockalmstrasse richting Rijeka. Gelukkig niet zo druk op de Nockalm. Heerlijk weer dus het dak eraf. Genieten!!
Via Slovenië door naar Rijeka. Gelukkig weinig oponthoud bij de grenzen. Ook geen corona gedoe, alleen even een tolvignetje kopen voor Slovenië.
Steden zijn aan ons niet besteed. Dus een hotel aan de haven in Rijeka en met onbenullig grote jachten op de achtergrond heerlijk aan de haven gegeten.
Dan de volgende dag helaas in de stromende regen naar de Plitvice meren. Onderweg wordt je nadrukkelijk geconfronteerd met de Balkanoorlog van de jaren '90. Veel huizen met oorlogsschade of slechts restanten van huizen. Brrrr. We hadden een hotel (hotel Jezero) geboekt vlakbij een van de ingangen van de meren. Het hotel was prima. De meren....., ja mooi, maar na een paar uur hadden we het wel gezien. En dat had niet alleen te maken met de regen. Veel van hetzelfde. Gelukkig was het niet zo druk en konden we lekker doorwandelen.
Volgende morgen dus niet nog een keer naar het park maar wel even uitslapen. Door naar Sibenik. Heerlijk weer, dus dak eraf en genieten van de kustweg. De Jadranska Magistrala. Ja echt magistraal. Oké, af en toe heb je een vrachtwagen of een camper voor je die voor geen meter opschiet, maar dat behoedt je ook voor politiecontroles.
In Sibenik weer een hotel aan de haven. En weer van die onbenullig grote jachten. Het is oneerlijk verdeeld, of ik heb iets niet goed gedaan.
De volgende dag het vervolg van de Jadranska richting Dubrovnik. Helaas was het eerste deel slecht weer en rijd je wel langs de kust maar je ziet niks anders als bomen. En één uitgevallen verkeerslicht zorgde in een dorp voor een mega verkeerschaos. We hebben toch zo'n beetje 2 uur gedaan over een 10 kilometer. Pffff.
Direct na de middag werd het stralend weer en was de zee weer zichtbaar. Onderweg naar Dubrovnik rij je 23 km door Bosnië. En het passeren van de grenzen levert behoorlijk oponthoud op. Daar viert de bureaucratie en mensen aan het werk houden nog een grote rol.
Maar goed. Verder weer een geweldige rit. In Dubrovnik in een buitenwijk een lekker hotel. Het volgende doel was terug naar Split om vandaaruit 's nachts met de boot over te steken naar Ancona, Italië.
Vanuit Ancona via errug slechte binnenwegen in Italië (jeetje wat klapperen de portieren dan in zo'n cabrio!
) en met nog één overnachting in de buurt van Ventimiglia door naar Agde, Zuid-Frankrijk. Zaterdagmiddag 28 augustus kwamen we daar na 3563 heerlijke kilometers moe maar voldaan aan. We hebben daar een stacaravan aan de Middellandse zee en blijven we nog tot half oktober. Je moet toch wat met je vrije tijd niewaar 
De 993 heeft geen slag verkeerd gegeven. Wat een fijne auto blijft het toch. En telkens valt het me weer op, hoelang je eigenlijk gewoon comfortabel in zo'n 993 zit.
En volgend jaar? Misschien de Pyreneeën vanaf de Middellandse Zee naar de Atlantische kust.
