Theoretisch gezien kan ik hier wel iets over schrijven zonder zelf afbreuk te willen maken op bovenstaande meningen.
Dit omdat ik er praktisch niets van afweet.
Hier een klein theoretisch relaas:
De motor levert energie en vermogen, dit wordt in een vliegwiel gestopt, een gebalanceerde massa die ronddraaid is een vorm van mechanische energieopslagplaats.
Als men schakelt en de koppeling loslaat zorgt het vliegwiel voor voldoende energie-afgave om de moor niet te laten stil vallen.
Het gewicht, de diameter(v.h. zwaartepunt) en het toerental van het vliegwiel zorgen voor de hoeveelheid energie dat er in kan worden opgeslagen.
De energie die opgeslagen wordt in het vliegwiel vraagt vermogen van de motor.
Een zwaar vliegwiel zal minder vermogen naar de achterwielen brengen, dan een licht vliegwiel.
Ook de reactiesnelheid, verandering van toerental, van de motor zal toenemen met een licht vliegwiel alsook het aanpassen van het toerental van de motor bij terugschakelen.
Een (te) licht vliegwiel kan dan weer problemen geven bij vertrekken; omdat er veel minder mechanische energie aanwezig is.
Voor het vertrekken zal hierdoor een juister toerental nodig zijn in combinatie met een koppeling die je voldoende zal moeten laten slippen of de motor valt stil. Een te hoog toerental zal dan bij het uiteindelijk loslaten van de koppeling zorgen dat het motor-toerental zo zakt door de te trage snelheid van de wielen, dat de motor ook stilvalt.
Ik weet niet in welke maten een lichter vliegwiel lichter is als een gewoon vliegwiel, maar bij een serieus verschil zou ik je koppeling hier ook op aanpassen.
Het bokkerig zijn zie ik eerder in het stationairlopen van de motor. Het stationair toerental verhogen is een oplossing om de motor iets mooier te laten draaien als hij stilstaat.
Nu ga ik slapen ik heb vandaag, sorry gisteren
, 1585km gereden, het is laat en misschien schrijf ik wat fouten.