A tale of 2560km and a quest for 5 seconds
Ik heb weken lang naar het ‘Rennsport’ weekend uitgekeken; het grootste Porsche festival ooit in Australie gehouden, met LeMans auto’s, bijzondere exemplaren uit het Porsche museum, classic, GT3 & Cup races, concours d’elegance, etc.
Vooral de laatste paar weken begon de spanning lekker op te lopen.
Het klaarmaken van de auto, organiseren van de reis naar Sydney, het lezen van de verschillende internet draadjes over RennSport, het ontvangen van de tickets en uiteindelijk, het treffen van een aantal ‘typ901’-ers afgelopen donderdag in Noord Melbourne: Het gaat eindelijk beginnen!
Het duurde even voordat ik wat ontspande en van de tocht begon het genieten, maar na 3 uur monotoon snelweg rijden begon de verveling & twijfel: was dit het nou? Had ik hier nou zo naar uitgekeken? Nou ja, het weer zat in ieder geval mee… (nb: het is hier winter).
De laatste 50km van de donderdag waren interessanter (Snowy mountain road) en de vrijdag was 'nothing short of spectecular'; wegen binnendoor naar Canberra en Sydney. Ik hoop dat de foto's het een beetje weergeven.
Zaterdag en zondag deed ik mee op het 'Eastern Creek' circuit in de 'regularity' categorie. Na een 15 minuten oefensessie s'ochtends krijg je de rondetijden te zien en moet je een referentietijd nomineren. Het was s'ochtends nog redelijk nat, en na een redelijke 'off' in de 2e ronde zat de schrik er wel in. beste tijd was dus waardeloos (mijn eerste lap voor de 'off':2:29) en wat nomineer je dan?
Besloot om 2:18 op te geven onder het mom dat als het droog zou zijn en je het circuit wat beter kent, je vast flink wat van die ochtend tijd af zou kunnen snoepen.
De middag-sessie en zondag-ochtend sessie waren echter niet voldoende. Beste wat ik deed was 2:23; er moest dus nog 5 seconden af en ik was ervan overtuigd dat zelfs een 130pk 'T' dat zou moeten kunnen...
s'Middags de laatste sessie en in de allerlaatste ronde zette ik een 2:20 tijd neer. Niet fantastisch, maar ja, ik had plezier gehad, was niet laatste geworden en had de auto heel gehouden. Mooiste was dat ik na de eerste sessie s'ochtends een smsje van m'n moeder kreeg: "
ben jij #80?? ik zag je net een half rondje gevolgd worden."
Bleek dat m'n ouders in Venlo om 1:00 s'nachts nog naar de live-stream zaten te kijken. Echt wel mijn 'glimlach van de dag' moment!
Maandag en dinsdag via fantastische (berg) binnenweggetjes terug naar Melbourne gereden, en na 6 dagen en 2560km zat het er op. Hopelijk wordt het volgend jaar op Philip Island hier in Victoria gehouden. Ik kan niet wachten...
Uiteindelijk heb ik de auto nu eindelijk gebruikt waar mensen 'm in de jaren 60 en 70 voor kochten;
naar het circuit rijden, op het circuit racen (nou ja, het was in mijn geval bijna racen) en dan weer met dezelfde auto terug.
En hoeveel auto's van 40 jaar kunnen dat, zonder enige kik te geven?
De 911 is echt
een 'bloody' legend!Btw. De rest van de foto's staan
hier.