Ik geniet van de verhalen op het PF waarin forummers hun eigen type P bejubelen en andere types naar een lager plan zetten. De discussie tussen lucht/waterkoelers, hand/tiptronic /PDK, coupe/Targa/cabriolet etc. etc.
Ik heb zelf een 996 MKII en ben daar écht heel tevreden over. Ik heb dit jaar ook uitgebreid mogen rijden met een 3.0SC Targa, een 964 C4 cabrio en een 991 cabriolet echt allemaal fantastische belevenissen met natuurlijk meer voor- dan nadelen.
Vandaag mogen rijden in een 997 4S PDK. Wat een fantastische auto. Allemaal andere rijbelevenissen en de ene puurder dan de andere, maar allemaal toch wel erg boven het gemiddelde uitstijgend. Én allemaal echte Porsches!
Wat kunnen wij toch gelukkig zijn met onze Porsches.

Nu mijn vraag

Zouden jullie van de Porsche hobby je werk willen maken en dus dagelijks met het merk Porsche bezig zijn of zou dat te veel van het goede zijn?

Bedankt alvast,

Alfred

Ik heb zelf een aantal hobby's en van één daarvan heb ik mijn werk gemaakt. Ga nog steeds met heel veel plezier naar mijn werk toe maar het is in al die jaren toch wel anders geworden. Je prikt gewoon wat eerder door het emotionele aspect van je hobby heen en dat is soms wel jammer. Dus wat mij betreft wil ik het graag zo laten.

Ik zou het wel willen maar heb er te weinig kennis van, geen plek voor en ik mis het startkapitaal. Vrees dat ik veroordeeld ben tot de verzekeringswereld...

Daar geniet jij van?

Ik vind dat persoonlijk erg triest.

Ik geniet van het enthousiasme wat mensen voor het merk Porsche hebben en respect hebben voor elkaars keuze en/of budget. Helaas is dat bij sommigen hier ver te zoeken...

En ja, ik zou wel fulltime met het merk bezig willen zijn.

Veel mensen vragen mij ook wel eens of ik niet "iets" met mijn porsche-hobby zou willen doen.
Het antwoord is hier steevast eigenlijk altijd: nee!
Omdat het nu mijn hobby is kan ik het oppakken wanneer wil of wanneer de tijd het toelaat.
Met andere woorden ik "moet" het niet doen.
Als het mijn werk zou worden dan wordt het een verplichting en ik denk dat dan de glans er op een gegeven moment vanaf gaat (spreek puur voor mezelf).
Vooral omdat het als werk ook brood op de plank moet brengen, brengt het ook misschien stress met zich mee en nu is het echt een stukje ontspanning.
Je moet je voor jezelf afvragen waar de grens voor je ligt en het ook vanuit dit oogpunt benaderen.
Sccs met de keuze iig

Ik zeg volmondig "Ja!"

Ik werk al heel wat jaren als freelance grafisch ontwerper en voel me lekker in dit vak. Werk voor verschillende B2B en B2C klanten, zowel in de technische- als in de retailbranche.

In mijn jeugd- en tienerjaren was ik altijd bezig met het ontwerpen van auto's. Heel wat schetspotloden en markers heb ik versleten op papier. Dat ging me niet slecht af. In 1986 bezocht ik de auto-RAI waar toen de Volvo 480 werd gepresenteerd. Ik had vernomen dat Rob Koch, de ontwerper van deze inmiddels schitterende youngtimer, ook aanwezig zou zijn. Dus ben ik met een dikke map onder mijn arm op hem afgestapt en liet mijn ideeën voor een zogenaamde opvolger, de 580, zien. Gezien de pers met fotografen ook zeer geïnteresseerd was in mijn creaties vroeg Rob me spoedig de map te sluiten en in een aparte ruimte mijn ontwerpen te overleggen. Rob was werkelijk enthousiast! Ik heb de reclame opleiding destijds met succes afgerond, maar van een functie in de automotive is het nooit gekomen.
Wel volg ik nog steeds alles wat maar met auto's en met name met Porsche heeft te maken op de voet.

Ook als loopt mijn bedrijfje goed, ik kon het onlangs niet laten om op een functie als grafisch vormgever bij een grote merkdealer in het zuiden van het land te reageren. Als ik de kans zie om in mijn vakgebied dagelijks met auto's en zeker met Porsche bezig te zijn, dan grijp ik dat met beide handen aan!

Ja zeker, ik zou wel testrijder bij Porsche willen zijn.

JA!
Er zit wel een maar aan. Ik moet voldoende kapitaal hebben om zoals Neppert zegt geen stress en gedoe te hebben. Kennis kun je kopen en daardoor ook de mogelijkheid om Porsche je "werk"te maken. Ik denk dat ik mijn in een Porsche werkomgeving prima kan vermaken.

Nee, bedankt. Ik heb 20 jaar voor een volume merk gewerkt in diverse commerciële functies maar ben er in 2008
mee gestopt.

Ik ben van mening dat de importeurs een te grote vinger in de pap heeft bij de (zelfstandige) dealers van hun merk, waardoor
je onmogelijk een eigen beleid kan voeren.

Sprak laatst een dealer die een audit van z'n werkplaats kreeg van de importeur en er werd opgemerkt dat hij een aantal speciaal gereedschappen miste. Voor dat degene die de audit deed het pand had verlaten waren deze gereedschappen al besteld en van z'n RC afgeschreven. De ondernemer gaf aan deze gereedschappen nooit nodig te hebben gehad in 20 jaar tijd.

Ben nog wel in de automotive werkzaam, maar nu in de toelevering ervan. Bevalt mij veel beter, houd de Porsche's wel als hobby.

Als bijbaantje wil ik wel iets met Porsches doen......


Als ik nu voor iedere glimlach die ik krijg van een mooie klassieke Porsche op de weg een vorstelijke beloning zou krijgen..... Ja, ik ben voorstander (zou ook snel kunnen stoppen met huidige werk denk ik en fulltime glimlachert worden )

Ik heb 7 jaar geleden de stap genomen om van een erg goed betaalde baan bij een Japanse multinational waarbij ik zelfs heel nauw met het F1 Team van Toyota leuke dingen deed, over te stappen naar mijn hobby...wijn. Ik ben in 2007 een wijnspeciaalzaak gaan runnen in hartje Den Haag en vanuit daar gegroeid naar mijn eigen vestiging van Wijnkoperij De Gouden Ton in Amersfoort. Midden in de crisis opgestart.

Geen baas, geen bank en met vrienden als investeerders. Een lange weg, mega veel flessen verkopen, huisbazen die op andere planeten wonen, soms slapeloze nachten maar in the end zou ik niets anders meer willen. Het gevoel dat je klanten echt blij maakt met goed advies, service en een no-nonsense benadering (wat helaas niet overal zo is in de wijnwereld) maakt het voor mij nog steeds mijn hobby...

En je drinkt nog eens wat lekkers

Van mijn Porsche hobby mijn werk maken?

Absoluut nee, nu niet, later niet, nooit, nog niet misschien.

Mijn werk is mijn werk, mijn hobby is mijn hobby.
(Begrijp me niet verkeerd, ik ben in de gelukkige omstandigheid een fantastische job te hebben die ik dagelijks met veel plezier doe).

Zodra de hobby mijn werk zou worden gaan anderen hierin (te veel) bepalen.
Nu ben ik dat alleen en doe ik alleen waar ik zin in heb, ik hoef aan niemand verantwoording af te leggen.
Met anderen bedoel ik dat je hobby, ehhh je werk dan door klanten, leveranciers, en overheid bepaald gaat worden.
En niet te vergeten je gezin (tegenover hen heb je tenslotte ook een verplichting).

Mijn streven is minder te gaan werken en meer tijd voor mijn Porsches te hebben.
(Vanaf januari ga ik het eerste stapje maken ).

Dus, nee, laat mijn Porsches maar lekker mijn hobby blijven.

Just my 2 cents.

Dat hangt er van af wat het zou zijn. Zie mezelf niet dagelijks sleutelen bijvoorbeeld.
Maar op zakelijk vlak dagelijks met P's bezig zijn; heel graag. In handel, of als (mede-)eigenaar van een specialistisch bedrijf bijvoorbeeld.
Mocht er zoiets langskomen dan zou ik daar zeker instappen.

Wel over nagedacht, maar ook als ik de kans zou hebben (irt startkapitaal,enz.) zou ik het niet professioneel oppakken. Tel onder de Porsche specialisten en handelaren en dealers maar eens de echt gelukkige mensen. Imho zijn dit (inmiddels) ook maar gewone mensen met gewone zorgen, een vorm van "bezit van de zaak, einde van 't vermaak". Juist het hobby aspect, zoals hierboven al door jullie genoemd, maakt dat het te allen tijde leuk blijft.
En het op die manier, als één van de geneuchten van het leven, gelukkig maakt.

Natuurlijk heb je overal kans op dezelfde zorgen. Maar dagelijks met P's oid om kunnen gaan maakt de professionele omgeving toch echt mooier, dus dan heb ik die zorgen liever rondom Porsches dan over dingen die me minder interesseren.

Van je hobby je werk maken is volgens mij het beste wat je kan doen. Laatst bij de Barendrecht vrijdag borrel vertelde de organisator en sponsor van die meeting, dat hij die stap onlangs gemaakt heeft en nu dus in de wereld van Porsches werkt.

Magnus Walker talks about his life journey of following his passion and going with his gut feeling which eventually led him to turning his dreams into his reality.

mooi, maar sindsdien geen tijd meer gehad om naar de kapper te gaan

Gelukkig heb ik nu al een hele leuke job in de automotive. Om naar P te gaan zou een droom kunnen zijn die uitkomt.

Maar, moeten alle dromen uitkomen?

Zou wel leuk zijn

Absoluut ! JA !

Zou dolgraag voor Porsche werken.
Ben zelfs beschikbaar.
Mijn passie met het zakelijke combineren. Zie ik helemaal zitten.
Don't dream it, do it !

zoals door een aantal hierboven al gezegd:
als het MOETEN wordt dan haak ik af
en als de emotie uiteindelijk wordt gedemd doordat het een dagelijks goed wordt

zijn dat voor mij de redenen om dat niet te willen