Maar, als je je druk maakt over geur in de auto dan moet je er niet aan beginnen.
Als je in een huis binnenkomt ruik je direct of er een hond in huis is.
Geur gaat in tapijt, bankstel, beddengoed (laatste 2 omdat de vrouw de hond gekocht heeft) en kleding zitten.
Je zult geen kledingstuk meer hebben zonder hondenharen.
So get over it or don't even start

Persoonlijk vind ik de geur die bij sommige mensen uit de smoel komt en de geur van vrouwen in de overgang erger.

Ducie gaat gewoon achter in de BMW of als het niet anders kan de 500 (achterbank).
Netje omhoog, gaar prima.
Haren etc laat ik er wel door een poetser uithalen als ik m in ga ruilen.
De plastic bak in de bagage ruimte vangt trouwens al veel zand, haren etc op.

Bij mij dito, de poedel gaat achterin en de bak vangt het zand op
Haren heb je met een poedel geen last van en ja bij regen ruikt hij wat, tja je weet het een goede poes mag wat ruiken

Hier gaan ze ook gewoon achterin. Doen we niet zo moeilijk over

Melde jullie dat mn buren een Newfoundlander pub hadden gehaald.
Was een maandje terug en hij ging steeds slechter lopen en steeds liggen.
Ze zijn naar een specialist gegaan en nu heeft hij radius curvus syndroom
De ellepijp groeit anders en trekt zn pootje krom aan de voorzijde.
Ze staan voor een moeilijke beslissing, of het traject van zeker 3 tal operaties en vele revalidaties met het ontzien van de hond die ook steeds zwaarder wordt.
Het andere weten jullie wel, zal ook zwaar worden met 2 jonge kinderen die aan hem gehecht zijn
Wat is wijs in deze

Heel snel afscheid nemen. Dit hoort bij het leven.

Ja Hans, dat zijn trieste dingen.
Had met ons 1e hondje iets vergelijkbaars. Als laatste redding naar Utrecht met hem.
Daar in een diepe slaap gebracht om fotoos van zn nekwervels te maken. Bleek
onherstelbaar; en in goed overleg maar niet meer wakker laten worden
Zou hoogstwaarschijnlijk te snel zijn gegroeid in die 7mnd.
Dat was een lange weg terug, kan ik je vertellen.

Hans, geen "specifieke-wijsheid" mijnerzijds (beide zijde horen IMHO bij het leven... )... beide is geen pretje...sterkte met de juiste (welke dan ook) keuze...

R.I.P. : Bor ................. rust zacht lieve makker!

Gecondoleerd met Bor

sterkte!

Zeker veel sterkte, nog een mooie leeftijd gehaald

Sterkte, is IMHO het moeilijkste van een Hond hebben dat je (normale gang van zaken) hem of haar zal overleven...

Sterkte, afgelopen najaar is ook "onze" logeer hond van de overbuurvrouw overleden, z'n nieren waren ermee gestopt.

Was al een oud beestje (15 jaar) maar 't deed mij toch zeer...

Cazzo voortaan van station naar coupe
Voor onze Bmw e92 een hoes met de juiste pasvorm laten maken in de UK. Kan ons hondje gewoon mee zonder de boel te beschadigen. En het ziet er niet Halfords- achtig uit. Ook voor Porsche modellen.

Veel sterkte met het verlies van je viervoeter!

29 december 2017 overleed Bor.

Bor was mijn beste vriend. Toen ik kanker had, mijn baan verloor, kortom alles tegen zat..was hij er voor mij , onvoorwaardelijk. We hadden schik met elkaar, hij was altijd vrolijk en de allerbeste luisteraar die iemand zich maar kan wensen.

Bor was mijn hond, de beste allerliefste hond. Hij was ook bijzonder en iedereen die hem heeft meegemaakt zal dat beamen.

Zo is de ziekte die ik overwonnen heb, hem fataal geworden en was de moeilijkste beslissing uit mijn leven, ervoor te kiezen dat hij geen pijn zou lijden, want hij had pijn, ik merkte het en hij wist dat ik het wist.

Ik ben ervan overtuigd dat een hond in de ziel van de mens kan kijken en de band tussen Bor en mij was zo, dat alleen een blik van hem of van mij al voldoende was om van elkaar te weten wat er moest gebeuren of wat er aan de hand was.

Zo ook die allerlaatste middag, de dierenarts kwam aan huis, want hij bibberde altijd zo bij de kliniek, dat wilde ik hem besparen.

Hij gaf zijn pootje aan de arts en deze kon toen heel eenvoudig het stukje scheren om het infuusje in te brengen.

Bor gaf geen krimp.

De spuit met het middel werd aangebracht en Bor keek mij voor de allerlaatste keer in zijn leven aan.

Ik keerde mijn hoofd weg, want ik besefte mij dat het voorbij was en werd verscheurd door verdriet.

Het ging allemaal zo snel.....Bor had zich volledig overgegeven en ging zo enorm vredig heen, geen schokken of spasmen van zijn kant een........... laatste onhoorbare zucht .... het was over.

Ik heb hem heel mooi begraven en een plekje gegeven voor altijd in mijn hart.



Toch heb ik moeite met de verwerking van zijn dood, zo kwam ik vandaag van mijn werk en stond ik op het perron op de trein te wachten.

Ik keek naar de rails en zag tussen de rails een tennisbal liggen.

Bor was gek op tennisballen, wat kon hij uit zijn dak gaan met zo'n bal!

Het zien van die bal vanmiddag, deed mij bijna spontaan in huilen uitbarsten.

Ja jongen, ik ben je nog lang niet vergeten, mijn God wat mis ik je!

Prachtig geschreven.
Herkenbaar ook, ik hield het niet droog...
Heel veel sterkte.

ah wat mooi geschreven en inderdaad een groot gemis je maatje.

ook ik heb onze hond tommy 2 weken gelden moeten laten inslapen. 13 jaar geworden.
ppff dat valt niet mee.

Sterkte man,
ik heb iets vergelijkbaars gehad.
Mijn dog heeft me weer leren lopen na 2 zware knie operaties en toen zij nekklachten kreeg kon ik haar niet helpen.
Dat doet zo'n zeer en geeft zo'n ongelofelijk schuldgevoel.
Krijg er nu nog tranen van in mn ogen.
Ze is net 2 jaar geleden overleden en heeft een plekkie in mn voortuin.
Ben net nog even op bezoek geweest.
Mn nieuwe dog is ook een scheet maar de band met mn meisje is onvervangbaar.
Maar, bij haar laatste zucht heb ik afgesproken dat ze op me wacht.

http://www.dierverlies.nl/gedicht.html

Herkenbaar, zou ook nooit meer een hond aanschaffen.
Toch gedaan, gelukkig...

Verhaal uit het hart en zo begrijpelijk...

Onze Engelse Cocker Bowie wordt dit jaar al weer 6.Dan bedenk ik me af en toe dat hij eigenlijk alweer op de helft van zijn leven zit terwijl ik het idee heb hem nog maar sinds een jaar of 2-3 te hebben. Ik denk er maar niet aan en geniet iedere minuut van zijn stupide, lollige en soms recalcitrante gedrag.

Het lezen van deze mooie, uit het hart gegrepen tekst zorgde bij mij in ieder geval voor vochtige ogen.
Ik denk dat het gemis nog even duurt. En het is een cliché, maar denk niet aan het verlies, maar aan de herinneringen. En huilen mag.

Enige nadeel van het mogen houden van een hond, is het overlijden ervan

Dat klopt idd, Sjors wordt dit jaar 11