31ste Internationale 356 meeting Italië
Dinsdag 23 mei
’s morgens vertrokken met 5 356’ers op weg naar de meeting in Italië. We hadden de reis gepland in 3 dagen. Dit gaf ons de kans om een groot deel langs mooie routes te doen, en indien er iets fout moest gaan met een van de wagens, we nog tijd hadden om eventuele reparaties ui te voeren. De bedoeling was om de eerste dag net voor Stuttgart te geraken, het hart van ons merk. Eerst 300 km over de snelweg, en dan de laatste 300 km lekker binnendoor naar Teifenbron een 38 km van de Porschefabrieken. Een pracht van een rit hebben we gehad, zonder noemenswaardige problemen, hier en daar een ontsteking en carburator bijgeregeld, maar voor de rest niets.
’s Avonds bij het achteruit rijden in de parkeergarage, ging het echter fout. De Speedster hing lager bij de grond dan ik vermoede, en de uitlaten raakten de grond. Het geluid dat de wagen maakte was zeer duidelijk. De uitlaat was afgescheurd aan de cilinders zelf. Nog getracht van in een plaatselijke garage met pasta de scheuren te dichten, maar dit was onbegonnen werk. De meeting met de Speedster zou niet doorgaan, nog 3000km rijden met zulks lawaai, daar was geen beginnen aan. We zouden ’s morgens de 4S laten brengen en de Speedster ophalen, en dan maar zo naar de meeting.
Woensdag 24 mei
Na een nachtje slapen, heb ik aan de groep laten weten, dat ik eerst ging proberen om naar Porsche classic te rijden in de fabriek, slechts 38km verder. Er is toen besloten geweest om samen daar naartoe te rijden. Rond 9.45u zijn we aan de fabriek aan gekomen, en hebben we ons gemeld aan de receptie, die ons doorverwezen naar de afdeling Porsche Classic. 5 minuten later daar aangekomen, gingen de slagbomen voor ons open, ze waren al op de hoogte dat er 5 356’ers aankwamen. We werden begeleid naar een parkeerplaats voor onze wagens, waarna we ontvangen werden in het Kundenzentrum van de Classic afdeling, en ons gelijk koffie met koekjes werd aangeboden. Nog geen 5 minuten later was Jutta Aldenhoff persoonlijk bij ons. Jutta kennen we al enkele jaren omdat ze steeds de PR gedaan heeft voor Porsche op de internationale meetings, en nu General Manager Customer Center-Classic is. Ze vroeg wat ons probleem was en wat ze konden doen voor hun Belgische vrienden. Na ons verhaal, is ze met mij naar de garage van Porsche Classic gegaan, om samen met de mensen te kijken wat ze konden doen. Zoals wij reeds hadden gezien, waren de uitlaten inderdaad afgescheurd. Ze wouden direct aan de herstelling beginnen, zodat we met de wagen naar de meeting in Padova konden, maar het zou wel 4 à 5 uren duren. Liever wachten dan met een 997 naar een 356 meeting moeten. Dus het werd wachten. Na deze beslissing, werd ons een bezoek aan het museum aangeboden, samen met een muismatje voor iedereen, en om 12.30, kregen we dan nog een lunch aangeboden in het Casino (lees kantine) van Porsche. Om 15.00u was de wagen klaar, en kreeg ik een rekening aangeboden van € 350, wat ik zeer redelijk vind voor het vervangen van een uitlaatbuis en bijna 5 uur werk. Als dit geen service van Porsche is, weet ik het ook niet. Hierbij nogmaals aan Porsche AG, Van harte bedankt. Nu moesten we nog wel naar Trento, een kleine 500 km, over de Brennerpas, maar dit verliep verder zonder problemen.Om 15.00u vertrokken in Stuttgart, en om 21.30u aangekomen in Trento, wat niet slecht is met een 356.
Donderdag 25 Mei
Op weg voor de laatste 300 km, die we dan ook zonder verdere problemen hebben afgelegd. Om 14.00 zijn we dan aangekomen in Padova, waar de Italiaanse Chaos begon, dit zijn we echter gewoon, en hier laten we onze pret niet door drukken. Rij je 1300 km, is er nog geen deftige opvang, en een gastheer is niet te bespeuren. Iedereen trekt dus zijn eigen plan, en de wagens beginnen toe te stromen, de jaarlijkse verbroedering kan beginnen. Hier komen ook de eerste reisverhalen boven. Platte banden zonder krik, gebroken koppelingskabels, stukgegane dynamo’s enz. Maar allemaal zijn ze inventief genoeg om toch in Padova aan te komen.
Vrijdag 26 Mei
Na het ontbijt, vertrekken we voor een mooie rondrit in de streek van Padova, maar typisch Italiaans, van organiseren hebben ze gewoon geen verstand. De rit start los door Padova op de voor Italianen een werkdag, dus gelijk ruim 1 ½ u file voor onze kiezen, die we echter tijdens de rit snel vergeten zijn. Regelmatig stoppen voor een lekkere cappuccino, en op een terrasje genieten van de voorbijrijdende 356’ers, is voor mij echt vakantie, 250 deelnemende wagens. De lunch is weer een voorbeeld van Italiaanse organisatie, de locatie is door bijna niemand te vinden, waardoor we besluiten om zelf maar voor de lunch te zorgen. Alle terrassen zitten vol, blijkbaar zijn we niet de enige die het niet konden vinden, maar in plaats van te kankeren, lachen we maar weer eens met de typische Italiaanse organisatie, die de rest van de meeting zich zal laten gelden. Gelukkig hebben we de parkeerplaats gevonden, want nadien bleek hier de Concours d’elgance ook door te gaan. Moe maar tevreden, komen we rond 17.30u terug in het Hotel aan waar we tegen 19.15u moeten klaar zijn om naar het Diner te gaan. Deze gaat door in het Casino van Venetië, waarna er nog gelegenheid is om Venetië te bezoeken. Dit typeert de 356 Meetings, je komt altijd op mooie plaatsen , waar ik niet zomaar voor een weekendje naartoe zou gaan.
Zaterdag 27 Mei
Vandaag staat er een dagje Circuit op het programma, wat eigenlijk geen goed idee was van de organisatie. Het circuitje is volledig afgelegen, en buiten wat behendigheidsproefjes en een rondje of 5 op het circuit is er niets te beleven. De meeste deelnemers houden het dus na enkele uurtjes voor bekeken, en zwermen uit, sommige gaan Padova verkennen, Linda en ik besluiten om een namiddagje door te brengen in Venetië, waar we de nodige inkopen doen voor de meiden die thuisgebleven zijn. Uitgerekend in Venetië, vinden we een hoedenwinkel, die een gans gamme van lederen automutsen heeft. We besluiten om er 2 te kopen, niets warmer om op je hoofd te zetten, zonder de kans dat ze gaan vliegen tijdens het open rijden. We vinden er blauwe, we zien er keigrappig uit, maar het past bij de wagen en het is warm. Dat ik voor gek rij, neem ik er graag bij.
’s Avonds is er de gala-avond. Zoals tijdens gans de meetin loopt het ook hier weer goed fout. 2 autobussen voor 500 man, we liggen er al niet meer wakker van, en drinken onze aperitief dan maar al in het hotel tot de nodige bussen er zijn. De gala-avond is ook de uitreiking van de prijzen voor de concours de rally en behendigheidsproeven. De categorie van de Speedsters, Convertible D en Roadster is aan de beurt, en voor mij totaal onverwacht, word de Bleu Speedster number 146 uitgeroepen tot best of show. Ik moet zeggen dat mijn neus krulde, en heb gelijk Peter Iversen bedankt voor zijn werk, die ook verrast was. Ook weeral dank aan Porsche AG, want zonder hen, had de Speedster er niet geweest.
Zondag 28 Mei.
Na het ontbijt nemen we afscheid, en zet ik samen met een anders Speedster aan om te vertrekken, we zouden de reis afhandelen in 2 dagen, en besluiten om tot in Straatsburg te geraken. We hebben pech en er staat een enorme file voor de Gothardtunnel. We beraden, en besluiten om niet de tunnel, maar de pas te nemen. Dit blijkt een goede beslissing te zijn, wat we rijden hier een pracht van een stukje weg zonder file, en komen boven nog in de sneeuw terecht. Je moet gek zijn om in een file te staan, als er zo’n mooi stukje weg voor je ligt. Naar mate dat de rit vordert, krijgen we hoe langer hoe meer zin om naar Schoten door te rijden. We beraden met de andere equipe, die slechts 1 km van ons woont. Er word besloten om de rit af te maken, mits we elke 200 km zouden stoppen. Het vorderd goed, en om 02:30 staat de Speedster moe maar voldaan in de garage, klaar om volgend jaar naar de meeting in Spanje te gaan.
De kristallen vaas en de gouden herdenkingsplaket die we gewonnen hebben bij de Concours, staan in de kast te blinken.
Dit is voor mij, altijd een van de topevenementen van het jaar, daar kan zelfs de slechtste organisatie niets aan verhelpen.
Nog speciale dank aan
Porsche Ag ; Voor de reparatie van de uitlaat.
Peter Iverssen ; Voor de prachtige restauratie.
Mijn vriend Robert Piessens ;voor de technische assistentie onderweg.
Koen 911-Lover; Die voor het mapje met foto's heeft gezorgd.
Paul
HIER
Zoiets vergeet je nooit meer.
