Tijdens zeer snelle rit in 2003 in Duitsland heb ik een nare ervaring gehad en heb er nog steeds last van.
Mijn stuur bleef hangen op zo'' n zeg 200 plus.
Vraag niet hoe, maar ik heb t overleefd, zelfs zonder schade, dat was weer n wonder!Engeltje op schouder?

De auto heb ik daarna heel voorzichtig naar Porsche Osnabruck gereden en diagnose : Sie haben sehr viel gluck gehabt!!
Om vervolgens de complete stuurinrichting te laten vervangen, was niet goedkoop.
Navraag bij Porsche Stuttgart hoofdkantoor tijdens reparatie was dat dit zelden voorkomt.
Maar ik dus wel!

Maar goed, ik blijf daar dus toch nu nog steeds(mentaal) wel last van hebben, durf nooit meer los tegaan, dus geen circuits meer en autobahnrasen en dergelijke.Rijd nu alleen rondjes rond de kerk.

Heeft iemand tips voor mij (wellicht ook iets soortgelijks meegemaakt?)
om dit op een of andere manier te verhelpen.

Wat ik wel merk dat ik in mijn andere auto (toyota camry) veel minder last heb van rijangst.Ikheb ook nog n motor Ducati 900.
Ik ben weliswaar geen Valentino Rossi/Casey Stoner , maar ook op de motor heb ik niet zoveel last daarvan.

Wat een jankverhaal als ik zo het nog eens teruglees,maar goed alle tips zijn welkom!, Mvg, Alvin

Ik heb zo'n dikke 2 jaar geleden op een volle A1 een 360° gemaakt. Ik zag tijdens het draaien de koplampen van de vrachtwagen achter me op me af komen. Ik stond stil op het laatste stukje van de afrit waar ik toevallig langs reed. Het gebeurde in de stromende regen. Sindsdien rijd ik in de regen met dichtgeknepen billen. Ik ben nooit echt helemaal over die angst heengekomen.

Door gewoon weer te gaan rijden en je angst onder ogen te komen ook al blijft het gevoel nog aanwezig.

Tsja en anders............... rond de kerk blijven rijden

Wanneer had de wagen een laatste goede controle gehad?

Als het lang geleden was, kan je misschien voor je gemoedsrust op regelmatige basis zo'n check up laten doen.

Heb zelf al heel veel leed gezien en meegemaakt in het verkeer, het helpt mij om bij mijn acties na te denken, maar beperkt zeker mijn plezier in het rijden niet.

Maar als je jezelf niet lekker voelt in sommige situaties, moet je je daar ook niet aan wagen.

Langs de andere kant, is een circuit, onder begeleiding misschien juist wel de beste plaats om je zelfvertrouwen terug te krijgen.

was ook mijn idee. in de auto kruipen bij een gijs van lennep en dit verhaal vertellen. dan kan hij je wellicht van die angst afhelpen. heeft zelf ook wel wat crashes gemaakt...

Dapper dat jij dit zo op het forum zet. Het is de eerste stap in de goede richting. Ik zou zelf eens kijken wat er op trainingsgebied mogelijk is. Daar heb ik meer vertrouwen in dan good old Gijs. De wil om er van af te komen en de nodige stappen ondernemen lijkt mij de beste aanpak.
FF googlen ennn?
http://www.mindtuning.nl/waar-hebt-u-last-van

ik denk niet dat 1 in het stuurtslot klik situatie valt te trainen

rechtdoor zou nog wel gaan maar wat in een bocht


ik denk dat de kans een op en aantal miljoen is dat het je overkomt
dus twee keer is wel en kans van een op de miljard denk ik
maby dat dat je wat geruster maakt
en als het je lukt een tweede keer kans 1 op miljard
dan zou ik toch eens en paar staatsloten aanschaffen met zoveel kans

De beste methode is meteen weer los gaan en je angst overwinnen... zeggen ze.

Of dat voor iedereen de beste oplossing is weet ik niet. Maar ik denk dat rijden op het circuit, hard rijden op de autobahn, enz. op zeker moment je er wel overheen kan krijgen. Zo niet is het de vraag of dat ooit nog eens gebeurt. Ik heb begrepen dat je Bergkamp 100x in een vliegtuig kan zetten en hij zal nog steeds niet van zijn angst af zijn.

Wel zelf wat momentjes meegemaakt, maar ik ben daar alleen wijzer van geworden, angst ken ik niet echt in de auto (op die hele enge flitskastjes van die nog engere m'neer na dan). Misschien wel omdat ik altijd meteen de volgende dag weer ben ingestapt.

Dit soort angst is helaas niet rationeel...

Ik heb zelf ook wel eens wat meegemaakt. Lang niet zo ernstig maar goed here it goes.

Ik reed op de snelweg 's morgens vroeg naar een cursus. Was die nacht wel koud geweest maar het vroor niet. Ik moest afslaan en daarbij over een viaduct heen. Voor me reed een mercedes met een gangetje van 80 ongeveer die bocht door, maar ik dacht het ziet er wel glad uit. dus ik remde af tot 30. Nadat ik dat gedaan heb, moest ik gaan insturen, nog niks aan de hand, toen ineens halverwege de bocht, begon hij te glijden (de porsche that is, mijn huidige) ik trapte meteen de koppeling in, in de hoop dat hij weer grip kreeg, maar dat duurde tot ik bijna tegen de vangrail aan zat en nog maar 10 km per uur reed. Ik snap nog steeds niet hoe die mercedes er zo hard door heen kon, ik denk dat ik een stukje bevroren asfalt meegepakt heb.

Maar goed mijn hartslag was 200 voor de komende 5 minuten en na de cursus ben ik meteen naar de Waalgarage ge reden, om hem na te laten kijken, ze zeiden, je hebt gewoon pech gehad, want de banden hadden nog het juiste profiel en spanning. Toch heb ik ze meteen vervangen, dat begrepen ze dan ook wel . Maar ik ben er nooit helemaal over heen gekomen (het is nu ruim 2 jaar geleden) Het wordt wel minder geloof me, maar in regen of vrieskou, rijd ik nog steeds erg rustig, zeker op de weg waar ik dat gehad heb. Beste remedie is denk ik toch wel om langzaam gewoon weer hard te gaan rijden. Ik ben ook blijven rijden en na de 2e kerstdag anti-kerst verveling, waar het ook regende, heb ik langzaam het vertrouwen in mijn auto teruggewonnen. En nu heb ik er niet zoveel last van, maar je houdt er wel altijd wat aan over. Maar ik denk wel dat het je een betere rijder maakt. Je schat de risico's beter in van in Jouw geval hard rijden.

JOIN the club
Meteen weer instappen en gaan.........

Heb ik ook gedaan. De vrachtwagen stopte nog even naast me en vroeg of ik oké was. Heb toen even diep adem gehaald en ben weer verder gereden. Je weet dan even weer precies waar je hart zit. Pffff ...

Sie haben tatsächlich viel Glück gehabt! Tja, in dit verband zou ik een oud spreekwoord willen aanhalen: de tijd heelt vele wonden (o.i.d.). Ik denk dat dit hier ook voor geldt. Het moet een tijdje slijten, tot die tijd is het vervelend, maar voor je het weet heb je er geen last meer van. Sterkte!

Mijn eerste 911 met ijzel na een 360 graden tegen een peperbus (reclame zuil) geparkeerd. Totall loss. Vorig jaar met ijzel in de Ardennen wakker geworden omdat we in een slip zaten. Eindigde uiteindelijk met het (plexi) glas van een hele grote DAF op mijn schoot..... Seat van vriendinlief ook totall loss. Moet zeggen dat ijzel sindsdien een beetje een angstgegner aan het worden is. Gelukkig komt het bijna nooit voor.

Groot verschil is denk ik met het verhaal van Alwin dat dat totaal onverwacht kwam. Ik kan me goed voorstellen dat je dan niet meer voluit durft. Oplossing (if any) is denk ik in eerste instantie regelmatige controle zoals eerder genoemd. En als je toch aan grote beurten doet: neem jezelf eens mee naar een psycholoog. Ik denk dat je met 5x een uurtje je angst veel beter kunt controleren (of er in ieder geval mee om kunt gaan...)

Sterkte!

hypnose

Als je weet dat je auto goed gerepareerd is, moet je toch geen angst hebben dat dit nog zal voorvallen ?

3 en half jaar geleden een "frontaaltje" mee gemaakt (als passagier)
met ca 50km/u op een betonnen rand geklapt
god zei dank zat ik goed in de (4punts) gordels anders had ik het er niet zo goed van af gebracht of het mogelijk helemaal niet overleefd

ondanks de relatief lage snelheid, maak je maakt echt een mega klap
in een fractie van een seconde sta je gewoon in één keer stil
alle lucht wordt uit je geslagen en je kop en armen maken een vette zwieper naar voren...
als je het niet een keer mee gemaakt hebt is het moeilijk er een voorstelling van te maken
ik was behoorlijk onder de indruk van de "geweld" zowel aan mezelf (fysiek) als aan de auto

ondanks dat ik niks geraakt heb, heb ik toch een paar gekneusde ribben op gelopen en nog een paar manden flink last van m'n nek gehad

de eerste paar weken daarna heb ik idd wel met een paar dicht geknepen billen gezeten als ik bv. langs een tegenligger moest, want zo'n klap wil ik gewoon NOOIT meer mee maken

maar dat wordt vanzelf minder en gaat ook gewoon weer over...

autorijden blijft een mechanische "sport" dus er kan ALTIJD wat kapot gaan

that's life...

Denk dat het heel verstandig (en moedig) is dit op het forum te zetten
Een ieder reageert daar weer anders op en zou dit zeker niet onderschatten
Ook het idee om met een ervaren coureur Gijs van Lennep te praten/rijden lijkt met een goed plan.
Heb in het verleden een sportstuur in mijn auto gezet wat niet goed paste, ook deze klikte vast (pennetje brak af die de richtingaanwijzer terugduwde) en vergeet dat geen moment
En ik kan je zeggen dat was heeeeeeel lang geleden
Veel sterkte.

Helemaal niet.
Dit soort reacties op zo'n gebeurtenis zijn helaas erg hardnekkig en ik kan me voorstellen dat je er behoorlijk van baalt dat dit niet slijt.
Ben benieuwd of er inderdaad iets anders op te vinden is dan 'verstrijken van tijd'. Succes!

Alvin,

... 'goed' verhaal

De grootste stap heb je IMO al gezet - je hebt geen angst om het te openbaren ... nu kan je je gaan richten op de verdere verwerking van het proces

... dat proces is bij een ieder anders - maar IK denk dat je gewoon moet gaan (en vooral blijven) rijden

't is 'n vertrouwen dat je weer moet krijgen - in jezelf en in de auto 'n cursus zou je daarbij kunnen helpen - doe desnoods 'n circuitdagje (of slipcursus-dagje) ... en dat hoeft niet perse in je eigen auto

Sterkte en succes

Olaf

Absoluut géén jankverhaal. Goed dat je het van je afschrijft. Belangrijk is denk ik, dat je weer vertrouwen in je P. krijgt. Kan je met elke auto overkomen.
Heb het in augustus meegemaakt, dat ik met 220+ op de autobahn een audi stil! zag staan en dankzij de geweldige remmen van de P. er zonder kleerscheuren af ben gekomen, maar je gaat toch de volgende km. iets anders rijden.
Misschien in je eentje op een afgesloten weg of parkeerplaats een beetje "spelen" met je auto om het vertrouwen weer terug te krijgen?

Bedankt voor al jullie reacties!
Top, en nu weer gassen
Maar de optie om bij Gijs van Lennip in te stappen had ik ook al
overwogen, nu nog ff doen.

Gijs doet ook klassieker trainingen op Lelystad.

Onderdelen als de kombaan (200+), de slip cirkel, slalom, uitwijken op nat en een klein circuit komen aan bod.
Buiten het feit dat het enorm leuk is om te doen, kun je zo misschien spelenderwijs weer wat meer vertrouwen krijgen in het rijden en in je Porsche.

Dit is een aanrader voor iedereen die zijn auto beter wil leren kennen!

Aantal jaren geleden ook een crash meegemaakt met m’n 944 turbo. Het was ochtend en glad, kwam de snelweg op, had vaart gemaakt, reed 100, voegde in, ging daarna naar de linkerbaan. Kwam uit de vrachtwagensporen omdat ik gesneden werd. Inmiddels reed ik 120. Daarbij een 180 graden rol gemaakt. Vlak voor de vrachtwagen draaiend het bos in gegaan. Ook daarbij betonnen palen langs de weg ter afscheiding van het bos met prikkeldraad meegenomen het bos in.

Op dat moment kreeg ik een enorme adrenaline smaak in m’n mond, echt heel bitter. Ben zo goed en kwaad als het kan verdwaasd uitgestapt. Inmiddels waren een paar auto’s gestopt voor hulp. Heb een lift van een KLPD er in burger naar m’n werk gekregen. Daar aangekomen was er niemand, heb keihard gehuild.

Gelukkig was de onderbuurman van mijn werk anwb hulpdienst en heeft de auto naar pon Leusden gebracht. Tijdens bergingswerkzaamheden van de auto was de KLPD ook aanwezig en krijg je te horen “meneer, als u in een renault 5 had gezeten dan had u het niet overleefd”. Leuk meneer, maar daar zit ik nu niet op te wachten.

Auto was echt helemaal kapot, happen uit de deur van de betonnen palen, ruiten gesprongen etc. Pon heeft de auto voor me verkocht. Had zo de balen van een porsche dat ik er een tijdje geen heb gehad. Rationeel slaat het nergens op, maar zo was mijn gevoel.

Je zit in een slechte film en je hebt een hoofdrol, alles is die dag als een waas langs me gegaan. Ik had geen auto meer, maar kon direct de auto van mijn vader lenen, met de boodschap, “rijden, meteen, als je nu niet doet heb je kans dat je angst houdt”

Ik heb er lichamelijk (gelukkig) niets aan over gehouden. Geestelijk slijt zoiets, vergeten doe je niet, ik kan die slechte film zo weer in m’n hoofd afspelen. Je geeft het een plek. Mij heeft geholpen dat ik direct weer ben gaan rijden en even geen porsche vanwege de snelheden en brute kracht. Had gevoelsmatig het idee dat ik de porsche tijdens mijn slip niet onder controle had en daardoor ben kwijtgeraakt. Wellicht allemaal nonsens, maar zo was mijn gevoel.

Ga rijden in een andere sportieve auto en probeer daar flinke snelheden mee te maken, je moet door een barriere heen. Wellicht helpt zo iets ?

Voor zoiets zijn geen standaard oplossingen, ieder beleefd het op zijn of haar manier. Veel sterkte en wijsheid

Nog even voor alle duidelijkheid, fijne medeforummers:

Ik rij dus gewoon wel weer he, ben laatst (jaja) om t noodlot te tarten
naar die zelfde weg geweest waar t toen gebeurde op de A31, ja die!

Kwam toch nog wel tot 200, was wel erg druk.

Maar toch, het plezier is weg/heb er geen goed gevoel meer bij, terwijl ik weet dat de auto in topconditie is.

Of euhhh, wellicht dat ik ouder word en minder hard durf
Dat kan natuurlijk ook nog

Ik wens de autobaanracers op de 18e november in ieder geval veel wijsheid en geluk toe, ik bedank nog even, ciao!