Aantal jaren geleden ook een crash meegemaakt met m’n 944 turbo. Het was ochtend en glad, kwam de snelweg op, had vaart gemaakt, reed 100, voegde in, ging daarna naar de linkerbaan. Kwam uit de vrachtwagensporen omdat ik gesneden werd. Inmiddels reed ik 120. Daarbij een 180 graden rol gemaakt. Vlak voor de vrachtwagen draaiend het bos in gegaan. Ook daarbij betonnen palen langs de weg ter afscheiding van het bos met prikkeldraad meegenomen het bos in.

Op dat moment kreeg ik een enorme adrenaline smaak in m’n mond, echt heel bitter. Ben zo goed en kwaad als het kan verdwaasd uitgestapt. Inmiddels waren een paar auto’s gestopt voor hulp. Heb een lift van een KLPD er in burger naar m’n werk gekregen. Daar aangekomen was er niemand, heb keihard gehuild.

Gelukkig was de onderbuurman van mijn werk anwb hulpdienst en heeft de auto naar pon Leusden gebracht. Tijdens bergingswerkzaamheden van de auto was de KLPD ook aanwezig en krijg je te horen “meneer, als u in een renault 5 had gezeten dan had u het niet overleefd”. Leuk meneer, maar daar zit ik nu niet op te wachten.

Auto was echt helemaal kapot, happen uit de deur van de betonnen palen, ruiten gesprongen etc. Pon heeft de auto voor me verkocht. Had zo de balen van een porsche dat ik er een tijdje geen heb gehad. Rationeel slaat het nergens op, maar zo was mijn gevoel.

Je zit in een slechte film en je hebt een hoofdrol, alles is die dag als een waas langs me gegaan. Ik had geen auto meer, maar kon direct de auto van mijn vader lenen, met de boodschap, “rijden, meteen, als je nu niet doet heb je kans dat je angst houdt”

Ik heb er lichamelijk (gelukkig) niets aan over gehouden. Geestelijk slijt zoiets, vergeten doe je niet, ik kan die slechte film zo weer in m’n hoofd afspelen. Je geeft het een plek. Mij heeft geholpen dat ik direct weer ben gaan rijden en even geen porsche vanwege de snelheden en brute kracht. Had gevoelsmatig het idee dat ik de porsche tijdens mijn slip niet onder controle had en daardoor ben kwijtgeraakt. Wellicht allemaal nonsens, maar zo was mijn gevoel.

Ga rijden in een andere sportieve auto en probeer daar flinke snelheden mee te maken, je moet door een barriere heen. Wellicht helpt zo iets ?

Voor zoiets zijn geen standaard oplossingen, ieder beleefd het op zijn of haar manier. Veel sterkte en wijsheid

Nog even voor alle duidelijkheid, fijne medeforummers:

Ik rij dus gewoon wel weer he, ben laatst (jaja) om t noodlot te tarten
naar die zelfde weg geweest waar t toen gebeurde op de A31, ja die!

Kwam toch nog wel tot 200, was wel erg druk.

Maar toch, het plezier is weg/heb er geen goed gevoel meer bij, terwijl ik weet dat de auto in topconditie is.

Of euhhh, wellicht dat ik ouder word en minder hard durf
Dat kan natuurlijk ook nog

Ik wens de autobaanracers op de 18e november in ieder geval veel wijsheid en geluk toe, ik bedank nog even, ciao!

je zal het zeker nog 10tallen keren moeten doen, voordat de lol weer terugkeert, heel vervelend, maar dit kan een normaal persoon niet in een keer verwerken.

Alvin er is al veel geschreven dus veel kan ik er niet aan toe voegen. Heb zelf redelijk wat in het verkeer meegemaakt maar de angst overwinnen begint met er over te spreken.
Ten tweede gewoon weer gaan rijden. De eerste tijd zul je nog met samen geknepen billen zitten en waarschijnlijk rustig aan doen maar dat slijt. De angst verdwijnt langzaam en maakt plaats voor gepaste voorzichtigheid en altertheid, geloof mij.
Ik ben ruim 10 jaar geleden bij een zeer ernstig ongeval betrokken geweest en ik kan je vertellen dat ondanks dat ik toen nog wel eens het circuit op ging ik ruim 5 jaar lang bij onverwachte geluiden het hart in mijn keel had zitten. Vreemd genoeg had ik dat alleen met de auto en met de motor had ik nergens last van.
Inmiddels ben ik daar wel overheen maar ik merk wel dat ik met bepaalde zaken veel alerter ben.

v.d. zomer met mijn werkpaard (laro) op een tegen-moet-komende auto aangeknald, gelukkig geen gewonden maar wel een groot egoprobleem nadien, was nm. mijn schuld
had nadien moeite om weer te gaan rijden, wel meteen gedaan en ik kan zeggen: het slijt
ben wel alerter geworden in het verkeer en bij bepaalde situaties heb ik nog steeds zoiets van: hmmmmm, rustig aan......
maarja, is bij mij zo'n 4 maanden geleden dus het verwerkingsproces is in volle gang nog
erover praten helpt (gevoel wat je had/hebt gewoon delen met bekenden) en wat anderen ook al schrijven, met motorrijden en met de porsche heb ik niet dat rare gevoel dus...
succes ermee

alvin, als je er behoefte aan hebt ben je van harte welkom om de 18e met me mee te rijden. ik ga ook niet harder dan mijn beschermengel vliegen kan.

.... neem van mij aan ....













..... die vliegt best wel hard

@Horn, bedankt voor het aanbod!Zal het overwegen.
@Olaf, dat geloof ik graag.

Zou je inderdaad bijna krijgen na (zie Morge Maukers), maar ben gisteren toch met 200 plus naar huis gekomen.

Alvin, ik kan me je gevoel goed voorstellen. Zelf ben ik eind 1998 met een Rover 400 met ruim 100 zijdelings tegen een dikke boom geknald, na in een slip geraakt te zijn. Over 30-40 meter lag er wat blubber van een trekker, die schuin de weg was overgestoken. Jaren heb ik angst gehad langs bomen te rijden. Pas sinds een jaar of 2 is helemaal over. De tijd heelt vele wonden.

ik heb het gehad tijdens mijn allereerste rijles we reden van het cs in amersfoort weg richting de dierentuin , we moesten voor de spoorbomen wachten want er kwam een trein aan .
Er stond een rij van een auto of 8 , plotseling krijg ik me toch een klap van achteren en ik schiet ook naar voren en tik de auto voor mij aan .
Achteraf bleek ik aangereden te zijn door een mercedes a die op zijn beurt weer was aangereden door een stadsbus die was doorgeschoten met zo'n 15 km per uur .
je bent te verrast om te schrikken maar ik let wel altijd extra op als er vrachtwagens achter me zitten .
anderhalf uur later kon ik alsnog mijn les afmaken wat een bizarre dag was dat .

Wielen 'n stukje draaien helemaal als je vooraan staat

Is ook handig, raadzaam als je op een helling staat.

Zit je al aan het bier (of 'n wijntje), Wim

Nu niet meer.

Alvin: kijk even op www.trials.nl.

Ik ben er jammer genoeg nét een paar jaartjes te oud voor!

Anders ik wel, maar dan heel veel jaren

Als je hier echt mee blijft zitten moet je een goeie psycholoog zoeken. Nou net een van de dingen waar wel goeie therapie voor bestaat.

Oeps, ik had natuurlijk even in je album moeten kijken. Ik weet vaak niet welk gezicht bij welke auto en welke nickname hoort. Had ik in Enter ook al last van ...

Was een leuke oplossing geweest, denk ik. Op zich zou ik er best nog wel aan mee willen doen.

Ik zit enkel op het Forum om jullie mannen een beetje te plagen. Dat weet je nu zo langzaam toch wel


Nou, bij mij is het nog niet zo lang geleden dat ik 27 was, hoor!