FF een kleine update uit het vrijwel porscheloze kameroen. De natuur is hier prachtig. Deze week slaap ik in een studentenhuis aan de voet van mount cameroon. Het gebied waar ik zit is erg arm maar wel gezellig. Je wordt overal erg gastvrij ontvangen. Op dag 2 keeg ik het al voor elkaar om m'n laptop te slopen. De stroom is hier niet echt stabiel en door een spanningspiek begaf de lader het. Gelukkig had nog iemand in de studentenflat een toshiba dus voorlopig kan ik nog vooruit. Inmiddels ook de 1e regen gehad en dat is vrij heftig, je hebt dan echt de hele dag last van de bagger overal omdat je op de campus niet echt wegen hebt. Over het algemeen is de keuken hier goed te doen en zeker te bananen zijn erg lekker. Volgende week begin ik met m'n stage dus dan volgt er vast weer een update.

Groeten uit kameroen

Vanavond eindelijk weer eens snel internet dus voor de geinteresseerden wat verhalen uit Kameroen:

De vlucht was redelijk te doen alleen het vliegveld hier is nogal ehm.. niet relaxt. Opdringerige mensen die je koffer willen dragen enzow, niet koel als je nog geen flauw idee hebt van waar je moet wezen. Ben gewoon net zo lang hollands tegen die gast gaan jippie tot ie met rust liet. De 2e "hulpvaardige" Kameroenees was nog erger. Nadat ik m duidelijk had gemaakt dat ie me niet hoefde te helpen liep ie doodleuk naar de douane om ze er van te overtuigen dat ik illegale shit in m'n koffer had... naja welkom in Kameroen.

Op de 2e dag dat ik hier was kwam er een piekspanning door het stopcontact waardoor de lader van mn laptop naar de haaien is dus dat begon lekker.Gelukkig kan ik de lader van een huisgenoot lenen totdat ik een andere heb gevonden. Tis heel normaal om zonder stroom of water te zitten maar da's niet gek als je ziet hoe het hier is aangelegd. Er is hier veel armoede maar de omgeving is schitterend!! De temperatuur ligt rond de 25 graden maar de luchtvochtigheid is aan de hoge kant. Over het algemeen goed te doen. Aan het eind van die 2e dag kwam ik de eerste blanke tegen, een stagaire uit kroatie. Samen met haar heb ik een Canadese stagaire bezocht die malaria heeft... zag er niet echt uit als iets dat je wilt. Verder heb ik deze week vooral de stad en campus verkend. Naast de natuur vond ik de kerk op de campus erg indrukwekkend. De "plaatselijke father" bleek een engelsman te zijn die hier min of meer is blijven hangen.

Je kunt hier goed eten maar sommige (traditionele) gerechten zijn nog wat teveel van het goede. Iedereen is alleen zo gastvrij dat je niet kunt weigeren om hun gerechten te proeven. In de meeste gevallen heb ik niet durven vragen wat ik in m'n mond stak Ik wil jullie trwns nog bedanken voor de drop want dat vinden ze hier niet te pruimen zodat ik niet de enige ben die met een zuur gezicht zit te eten

MUTEGENE SUCKS!! Na werktijd is er niks te doen en het is ivm de veiligheid verstandig om te zorgen dat je voor 8 uur 's avonds binnen bent. Eenmaal binnen was het gastgezin erg aardig maar waren het nou niet echt mensen waar je lol mee kan hebben. Daar kwam nog bovenop dat ik er achter kwam dat Alphonse, de heer des huizes (en oprichter van de NGO) niet helemaal eerlijk tegen me was geweest.

Hij had de indruk gewekt dat het bedrijfspand van hem was en dat de dokter en zusters voor hem werkten, bleek dus niet zo te zijn. Het schijnt zo te zijn dat de dokter het bedrijfspand huurt nadat de NGO in gebreke bleef bij het betalen van de huur. De dokter werkt dus onafhankelijk van de NGO en de zusters zijn in dienst van de dokter. Verder schijnt hij valse beloftes gedaan te hebben aan mensen. Deze mensen gaven hem geld in ruil voor b.v. sterk gereduceerde tarieven bij de doker. Deze claims kon hij vervolgens niet waarmaken.

Het was me dus al snel duidelijk dat ik niet te lang bij deze man moet blijven wonen. Wat de stage betreft alleen wat brieven overhandigd op de scholen waar ik de workshops over ondernemen ga geven. Omdat de verhalen die ik over de NGO gehoord heb voorlopig alleen nog geruchten zijn en het idee van de workshops me wel aanspreekt heb ik voorlopig nog geen reden om op zoek te gaan naar een stage bij een andere NGO, wel blijf ik natuurlijk extra voorzichtig in buurt van Alphonse.

Het feest op de zaterdag na aankomst was erg geslaagd. Na wat speeches kreeg iedereen een blaadje om een vraag op te schrijven voor een van de andere aanwezigen. Uiteraard was ik hier heftig de jippie, er werd me gevraagd of de Nederlandse of Kameroenese meisjes beter dansen en vervolgens welke van deze dames m'n voorkeur had..... juist!! Na de vragen was het tijd voor muziek en werd er tot laat in de nacht gefeest...ZONDER BIER!! beetje jammer

Verder ben ik naar de bruiloft van de zus van m'n kamergenootje geweest. Was erg leuk om eens mee te maken. Veel overeenkomsten met Nederland maar toch ook wat verschillen. De overeenkomsten: een ambtenaar met een verhaal over voor en tegenspoed, het geven van de ringen, snijden van de bruidstaart en een receptie met speeches en lekker eten. Verschillen? Wat te denken van een mercedes trouwauto die in NL niet eens door de apk zou komen Een ander verschil was de kleding, erg koel om veel mensen in traditionele dracht te zien voor zo'n gelegenheid.

Ook is het me gelukt om een wat foto's op internet te zetten. Je kunt ze vinden op: http://kameroen.spaces.live.com
, als het enigszins kan zal ik regelmatig nieuwe foto's uploaden.
13-04 was er een afscheidsfeestje bij voor Kasia, een stagair uit Canada. Veel van haar collega’s en bekenden waren aanwezig op het “formele” feestje bij Reach Out (haar NGO). Het was zo’n typische Kameroen-avond. Speeches, bedankjes en natuurlijk eten. Ik sprak de Directrice van Reach Out en die wist weer een verhaal toe te voegen aan de grote “Alphonse Soap”. De volgende dag hebben we Kasia’s afscheidsfeestje nog eens over gedaan in een bar in Buea. Het was daar iets te gezellig waardoor we er achter kwamen dat het om half 1 best lastig kan zijn om een taxi te vinden. Na een stevige maar gezellige wandeling van anderhalf uur kon ik eindelijk m’n bed in duiken.

16-04 ben ik met Alphonse naar CRTV Buea geweest. We waren te gast in het programma van MINAS, het ministerie van sociale zaken. Daar heb ik kort wat verteld over de workshops die we vanaf maandag gaan doen op de scholen in de regio. Na de lunch zijn we naar de campus gegaan waar een AIESEC Seminar plaatsvond met een aantal gastsprekers uit het bedrijfsleven, het onderwerp was “Public Relations & Getting a Job”. Geinig om een keer mee te maken en nog een mooi certificaat gescoord ook

Tijdens het feestje in m’n 1e weekend leerde ik een nogal vage vriendin van een Hannah (huisgenootje) kennen. Uitspraken als: “Je bent de 1e blanke die ik leer kennen” zijn nou niet echt wat je noemt een turn-on. Negeren leek dus de beste optie. Maja bleek lastiger te zijn dan verwacht want m’n huisgenote wist me doodleuk te melden dat ze me wilde uitnodigen voor een feestje bij haar thuis. Had ik nou niet echt behoefte aan dus uiteindelijk een deal met Hannah gemaakt dat ik de party zou skippen en in de week erna wel wat met haar zou gaan eten. Woensdagavond was het dus tijd om die afspraak na te komen. De tv-programma’s in Kameroen zijn absoluut waardeloos maar mennn wat was ik blij dat er een tv hing in dat restaurant. Lang verhaal kort: beleefd hapje gegeten en daarna met z’n 2-en naar Hannah gegaan. Toen ik ff wat spullen uit m’n kamer wilde halen vroeg een andere huisgenote of ik zin had om naar een soort van uitvoering op de campus te gaan. Leek me een prima excuus dus 10 minuten later was ik in een collegezaal beland met een podium waar van alles gebeurde. Er waren optredens van koren en dansgroepen, ook was er een soort van beauty-contest… erg koel en precies wat ik nodig had na die drama-date

18-04 eindelijk iets gezien wat leek op Alphonse die mensen probeerde te helpen. Met een busje vol ouderen zijn we naar een bijeenkomst geweest waar het ministerie van sociale zaken voedsel en goederen uitdeelden. De ouderen moestel wel 1000CFA (1,5 euro) betalen voor het vervoer maar daarvoor kregen ze een grote zak rijst, een olielamp, zeep en nog wat huishoudelijke spullen. Ze hadden het prima naar hun zin en waren erg happy met de goederen die ze kregen.

De 1e maand zit er inmiddels op. En voor jullie denken dat alles hier relaxt is wil ik eerst wat kleine ergernissen met jullie delen. Stroomuitval is niet tof maar zonder water zitten is echt waardeloos. Meestal heb je maar een paar uur per dag stromend water. Je moet dus altijd zorgen dat er wat emmers klaar staan zodat je jezelf toch kan wassen als er geen water is. Dat zijn meteen ergernis nummer 2 en 3, jezelf wassen met een emmer water en je kleren met de hand wassen kan ik niet echt onder het kopje “pluspunten van Kameroen” zetten. Tot slot, ondanks muskietennet en anti-insecten crème toch wakker worden met weer een aantal verse muggenbulten is niet koel.

Goed, genoeg geklaagd… ben tenslotte zelf in het vliegtuig gestapt. Afgelopen zondag bleek de kamer die ik in gedachten had toch niet beschikbaar te zijn en doordat er volgens de media een kleine kans was dat de vulkaan zou uitbarsten is m’n trip naar Mount Cameroon weer eens uitgesteld. Na wat onderhandelen heb ik toch de sleutel van m’n kamer gehad maar door de drukte deze week nog niet echt tijd gehad om te verhuizen.

Maandag had ik m’n 1e workshop over entrepreneurship voor het examenjaar op een technische school in Ombe, was meteen ook de beste workshop tot nu toe. Veel van de leerlingen met een technische opleiding beschikken niet over de financiële middelen om naar de universiteit te gaan waardoor er een bovengemiddelde interesse voor ondernemen is.

Woensdag naar Limbe geweest. Als eerste de botanic garden bezocht: entree voor nationals: 200cfa, entree voor Pieter: 1000cfa. Camera voor nationals: 1000cfa, camera pieter: 2000cfa. Korte samenvatting: 3400 cfa voor Pieter, Theodore en Ronaldine waarvan 3000 cfa Pieter. Wordt je niet echt vrolijk van tot je beseft dat 3000cfa ongeveer 5 euro is. Vervolgens hetzelfde verhaal bij het Wild Life Centre, 3000cfa Pieter, 400 Theodore en Ronaldine. Wild Life Centre is een groot woord voor een dierentuin die met 3 krokodillen, een slang, een hert, veel apen en een berg vogels meer op een kinderboerderij leek. Vervolgens terug gegaan naar de Botanic Garden en langs de kust van de Atlantische oceaan gelopen. Samengevat: zie foto’s want erg mooi!!

De workshop van vrijdag was een bijzondere omdat ik een school voor blinde kinderen bezocht. Ik had wat voorbeelden van beroemde blinde mensen opgezocht maar kon de gedachte toch niet onderdrukken dat het bezoek aan de school voor mij een hogere toegevoegde waarde had dan voor de leerlingen, helemaal omdat Alhonse me 10 minuten voor ik zou beginnen vertelde dat 90% van die kids Franstalig was. Da’s niet echt handig als je Franse woordenschat niet groter is dan trotoir, paraplu en petit consion. Gelukkig was er een tweetalige studente die m’n presentatie heeft vertaald.

Zaterdag stonden de finales van de university games in Douala op het programma. Half acht vertrokken Theophilus en ik naar Mudeka, waar hij is opgegroeid. Het 1e stuk per taxi was geen probleem maar toen hij me vervolgens duidelijk maakte dat we achterop een brommer verder gingen moest ik toch ff slikken. Na een korte rit over allerlei bospaden kwamen we aan bij Theophilus’ familie. Zou het dorpje kort kunnen beschrijven maar de foto’s geven een betere indruk.

Na een korte rondleiding zijn we doorgereisd naar Douala, het economisch centrum van Kameroen. Het eerste wat me opviel was het enorme aantal taxi-brommers. Dit is het best te vergelijken met de optocht scooters op Koninginnedag maar dan gewoon de hele dag door. Verkeerslichten hebben ze nooit van gehoord en op de rotondes is het een chaos van auto’s en brommers die elkaar verdringen om zo snel mogelijk van A naar B te komen. Na een kort bezoek aan AIESEC Douala vervolgden we onze trip naar de universiteit, deze is lang niet zo mooi als die van Buea maar de sfeer tijdens de games maakte veel goed zaterdag. Met cheerleaders en orkesten deed het hele gebeuren me sterk aan de VS denken.

Vervolgens gaf Theophilus me een korte rondleiding door het economisch centrum van de stad (zeg maar het hofplein van Douala) brachten we een bezoekje aan een oom van Theophilus in een van de sloppenwijken van de stad. Hij gaf aan dat het Franse deel van Kameroen zich erg onderdrukt voelt door het Engelse en dat hij zeker wist dat dit in de toekomst tot rellen of zelfs een burgeroorlog zal leiden. Aan het eind van de avond zijn we op een afscheidsfeestje van een poolse student beland. Hierdoor moesten we in Douala blijven slapen.

Tot zo ver de update van maand 1, het is een behoorlijke lap tekst omdat het een compilatie van 4-emails naar het thuisfront is. Ik zal proberen voortaan wat vaker te posten.

Gr. Pieter

Mooie update, Pieter!

Geniet er nog maar even van, ondanks wat ongemakken!
Je zal er straks vast met veel plezier op terugkijken in NL!

Erg herkenbaar allemaal

Leuk verhaal Pieter

... ben benieuwd naar het vervolg

Mocht je ondertussen zonder dropjes zitten, PB dan maar even 'n adres waar ik wat heen kan sturen

Mooi uitgebreid verhaal, Pieter.

Mooi verhaal en zeker niet te lang hoor!
Ben alweer benieuwd naar het vervolg

28 april een workshop gedaan voor doof/stomme kinderen in Buea. Een aantal dove ondernemers die ik als voorbeeld gebruikte kende de vrouw van de directeur persoonlijk dus ze was erg happy met de dingen die ik de kids vertelde.

29 april de laatste workshop bij een school in Tiko. Een school met zo’n 1200 leerlingen waarvan zo’n 130 de workshop hebben gevolgd.

30 april m’n 1e trip besproken met Jana, een stagair uit Slowakije die gelukkig wel Frans spreekt. Ze vertrekt volgende maand en het weer wordt dan ook slechter dus we hebben besloten om deze maand zo veel mogelijk van het land te zien.

De volgende dag zijn we vertrokken naar Edea. Na een busreis van een uur of 3 hebben we eerst een hotel gezocht. Vervolgens zijn we per motor naar Dizange gegaan, waar we Lake Ossa bekeken hebben. Het was de bedoeling dat de motor daar zou wachten terwijl wij de omgeving verkenden. De regen kwam met bakken tegelijk naar beneden dus het was niet echt een ideale middag om eens een wandeling rond het meer te maken. De bestuurder van de motor bleek een toffe gast te zijn dus na wat overleg stemde hij in om ons rond het meer te rijden en te stoppen op wat interessante plaatsen om foto’s te maken. We hadden een prijs afgesproken van 1500 frank maar de trip was zo tof dat we hem 2000cfa/3eur gegeven hebben.

1 mei zijn we met de bus richting Kribi vertrokken. Zo’n 30 km voor we Kribi bereikten zijn we uitgestapt vlak bij Ebea. Om dat dorpje te bekijken moet je toestemming hebben van de Chief. Dat wil zeggen je geeft ze een fles wijn (1100 cfa/1,66 eur) in ruil voor de toestemming om het gebied te verkennen. Omdat de Chief er niet was hebben we de fles wijn aan z’n vrouw gegeven. Onze gids (ja die gast met een Van Nistelrooy shirt) hebben we een pakje sigaretten (200-300cfa / 45 ct.) gegeven. Ebea bleek behalve de natuur niet zo heel bijzonder maar we hadden gelezen over een dorp met pygmeeën wat wel interessant zou zijn.

Onze gids vond het eerst te ver en vertelde ons ook dat de pygmeeën op jacht waren. Na wat overtuigingskracht (lees: geld) van onze kant ging hij toch akkoord. De trip was een van de koelste dingen die ik tot nu toe gedaan heb in Kameroen. Om het dorp te bereiken moesten we een trip van anderhalf uur door het bos maken. Tijdens deze tocht kwamen we aardig wat obstakels tegen. Zo moesten we een aantal keer een riviertje oversteken via een boomstam. Toen we aankwamen was het dorp inderdaad verlaten maar het was wel erg gaaf om te zien. Vervolgens de trip terug met opnieuw 3 “boomstam-bruggen”.

Het uitstappen bij Ebea was niet zo lastig maar om dan vervolgens vervoer te vinden voor de laatste 30 km naar Kribi is een ander verhaal. Gelukkig hadden we flink wat mazzel. Er stopte een Jeep met een Zwitser achter het stuur die al 42 jaar in Kameroen woont. Hij nam ons mee naar z’n huis vlakbij Kribi. In z’n achtertuin had ie een zitje onder een boom met uitzicht op de zee, samenvatting: helemaal de shitbom!

Kribi zelf was duidelijk een toeristenplaats. Ondanks dat het regenseizoen al begonnen is stikt het er van de gepensioneerde blanken. Toen we naar een plaats vroegen om te eten stuurden ze ons naar een restaurant waar gewoon niks uit Kameroen te eten was. Okee, ik geef toe… na een maand in Kameroen gaat een pizza er prima in maar je leert er de cultuur niet echt van kennen. De 1e avond in Kribi zagen we een erg koel hotel bij het strand maar Jana vond een kamer van 15.000cfa/23eur toch wat aan de dure kant. We besloten om 1 nacht in een goedkoop (6.000cfa 9eur) hotel te slapen en de 2e nacht in het dure hotel te slapen.

De volgende dag begonnen we met een verkenningstocht door Kribi. Tijdens deze tocht kwamen we langs het huis van Massamba, een schilder. Zoals veel Kameroenezen was hij erg enthousiast over Nederland. Na een kort gesprek mochten we wat foto’s nemen van z’n werk. Voor de liefhebbers… ik heb z’n adresgegevens Na ons bezoek aan Massamba hebben we het gebied rond Lobé Falls bezocht. Na flink onderhandelen betaalden we 18.000cfa/27eur voor een boottocht naar een pygmeeën dorpje en een 2e boottocht om Lobé Falls te bekijken. Ondanks dat er deze keer wel pygmeeën waren was de ervaring minder gaaf dan in het 1e dorpje. Dit waren duidelijk “toeristen- pygmeeën” Je geeft ze wat spiegels en kralen en je mag met ze op de foto. Gelukkig maakte de omgeving waarin we de boottocht maakten veel goed. Vanaf het strand vertrokken we met een 2e bootje naar Lobé Falls, een van de weinige watervallen waarvan het water direct in de oceaan valt. Ga ik weinig over zeggen: zie foto's!!

Het 2e hotel was wat duur maar met een ligging direct aan een strandje met hangmatten en een erg fraai uitzicht was het de prijs wat mij betreft meer dan waard. Op de dag van de terugreis hebben we vooral gechilled op de stranden en wat gezommen.

Op 7 mei vertrokken we ’s avonds voor onze 2e trip richting Bamenda. Nauwelijks bijgekomen van onze 1e trip stond ons een nachtelijke busreis van een uur of 7 te wachten. De bus vertrok rond 11 uur vanaf mile 17, een soort van knooppunt vlakbij Buea.

Overdag is een lange bustocht al niet aangenaam maar ’s nachts is het ronduit waardeloos. Ze proppen moeiteloos 30 mensen in een 18-persoons busje en uiteraard houden ze daarbij niet echt rekening met de lengte van een gemiddelde Europeaan.

Half 6 kwamen we in Bamenda aan en gelukkig hadden we van tevoren al een slaapplaats uitgezocht zodat we bij konden komen van onze trip. Rond de middag vertrokken we naar een gebied rond Baminda dat Bafut wordt genoemd. Daar brachten we een bezoek aan het paleis van de Fon. De gids vertelde ons dat de Kameroenezen het bakken van stenen van de Duitsers hadden geleerd. Zoals je op de foto’s kunt zien doet de bouwstijl van de gebouwen erg Duits aan. Achter veel simpele dingen als stenen en takken zat een interessant verhaal. Zo vertelde de gids over de ancient stones die gebruikt werden voor executies en twee takken die symbool staan voor het samenvoegen van twee stammen. Ook liet hij ons de nighaa bifh zien, een soort grote drum die gebruikt werd wanneer de fon belangrijk nieuws had.

Tijdens de tour kwamen we een groep blanken tegen. Zit je midden in een land met nagenoeg geen toeristen en ook nog eens buiten het toeristenseizoen, kom je ze nog tegen…. HOLLANDERS!! En in dit geval ook nog eens dodelijk saaie Hollanders. Ze hadden een twee weken vrijwilligerswerk voor gehandicapten gedaan en waren deze week begonnen met het toeristische deel van hun bezoek. Jana kwam met het goede idee dat ik ze beter duidelijk kon maken dat het de bedoeling was om af te dingen hier…. dat had weinig succes: dit beeldje kost 2500, reactie: voor 2400 neem ik het… JUIST!!

Aan het eind van de tour kregen we een traditionele dans voorgeschoteld, toeristisch maar wel koel om eens mee te maken. ’s Middags hebben we het paleis van een 2e fon bezocht dus dat was meer van het zelfde maar wel interessant.

Voor de volgende dag stond een bezoek aan Menchum Fall’s op het programma. Zoals gebruikelijk werden we meteen benaderd door een bewoner van het gebied die ons een rondleiding aan wilde smeren. Nadat we deze gast afgepoeierd hadden besloten we om een stuk te wandelen door het gebied dat ze Bamenda Highlands noemen. We volgden de ringroad en tijdens deze tocht van een uur of 3 hebben we veel foto’s gemaakt van de prachtige omgeving.

Zaterdag reisden we via Bafourssam naar Foumban in een (zoals gewoonlijk) zwaarbeladen gaar busje. Toen het busje zonder brandstof stil kwam te staan maakten de inzittenden van het busje meteen van de gelegenheid gebruik om een kip te vangen die in de buurt rondscharrelde. Tijdens het vervolg van deze bizarre rit begaf de ophanging rechtsvoor het waardoor m’n hartslag kortstondig verdubbelde. Gelukkig reed het busje niet hard waardoor we ongedeerd tot stilstand kwamen.

Toen we met een ander busje eindelijk Foumban bereikten gingen we zoals gebruikelijk eerst op zoek naar een slaapplaats. Wat meteen opviel was het grote aantal moskees in dit islamitische deel van Kameroen. De bevolking ziet er ook echt anders uit dan in Buea. Omdat er geen stromend water beschikbaar was in het hotel konden we weer eens wat afdingen. Uiteindelijk kregen we een tweepersoons kamer voor 4000 cfa/6 eur.

Nadat we het hotel verlieten gingen we op zoek naar het Royal Palace. Ook deze keer mochten we binnen geen foto’s maken maar ik heb wel sneaky m’n camera op de movie-stand gezet zodat ik toch een filmpje van waardeloze kwaliteit als aandenken heb. Aansluitend op de rondleiding door het museum kregen we een korte muzikale voorstelling. Buiten het paleis mochten we wel foto’s maken maar weer niet van de sultan die toevallig aanwezig was… uiteraard heb ik dat stiekum toch gedaan dus zie foto’s Onze (verplichte) tourguide loodste ons vervolgens naar allerlei winkeltjes van familie en bekenden die de gebruikelijke maskers en beeldjes aan je proberen te slijten. Dat is meteen het grootste minpunt van deze trip: Na drie van die stalletjes met om aandacht schreeuwende verkopers heb je het echt wel gezien!!

’s Avonds kwamen we er achter dat onze kamer vlakbij een soort van club moest zitten want tot diep in de nacht werden we wakker gehouden door dreunende beats en dronken Kameroenezen. Als je dan denkt dat je alles gehad hebt krijg je ’s ochtends om 5 uur te maken met het eerste islamitische gebed… weinig slaap gehad dus.

Tot slot wilde ik jullie nog vertellen over de vele stops die de bus maakt. Veel plaatselijke kids verkopen groente en fruit langs de checkpoints dus zodra de bus ergens moet stoppen werd deze belaagd door hordes schreeuwende negers… redelijk bizar de 1e keer dat het je overkomt.
Aankomende vrijdag is wisselt het hele bestuur van AIESEC tijdens de upgrade en aansluitend vertrekken Jana en ik naar het noorden dus de volgende update post ik als ik terug ben. Heb wel weer genoeg over overige zaken geschreven dus ga gauw nog ff over Porsches lezen.... te beginnen met Wie was/waren het?