Ik neem nog een glas voor het terug-proberen-slapen gaan.
Door een aantal recente gebeurtenissen kom ik op een soort crossroads of life aan, waar ik op middenlange termijn (tegen begin december) een belangrijke keuze ga moeten maken.
Waar slechts één mogelijkheid zich opdringt is er geen plaats voor keuze, noch voor spijt later omdat je het anders moest aanpakken.
Eén van die keuzes, is kiezen om niet voor nieuwe opties te kiezen.
Het bekende.
Die optie was tot medio vorige week de énige optie; de juiste keuze.
Sinds eind vorige week is daar een héél onverwachte optie bijgekomen -deels zelf gecreëerd- die op lange termijn héél veel perspectieven biedt.
In het genre "een stap terug, later twee stappen vooruit".
Tot gisteren was het de nieuwe énige optie; de juiste keuze.
Sinds vandaag realiseer ik me dat er een derde, nog vreemdere optie bij zit.
Een waar ik nu geen rekening mee hield noch een reden toe kon zien om daar rekening mee te houden omdat het zichzelf volgens mij ging uitwijzen.
Er zijn nu signalen dat dat niet zo zal zijn; dat ik (beter) een bewuste keuze *zal* moeten maken.
Het is een scenario waar de Porsche én goedbetaalde job de baan ruimen voor "een andere keuze"; de loonsterugval zou tot rond de 80% liggen.
Een tijdelijke (4 à 6 maand) maar radicale richtingswijziging, gevolgd door een andere tijdelijke (8 maand) richtingswijziging (beiden in een ander land; mogelijks beiden zelfs op 2 verschillende continenten).
Daarna volgt sowieso weer een (permanente dan?) lands- en/of continentswijziging, maar kan ik teruggaan naar optie 1: het bekende, zij het ergens anders, waar ik binnen mijn vakdomein ook contacten heb om te 'herstarten'.
Optie 1 is play.
Optie 2 is terugspoelen & (gegokt/gehoopt) daarna fast forwarden.
Optie 3 is slow-motion, of eerder play met een frame-in-frame van 2 camera's, met uiteindelijk ook een (gegokte/gehoopte) fast forward.
En dan maar hopen dat het bandje niet scheurt (of in deze digitale tijden, de harde schijf niet volloopt, het programma niet crasht, het signaal niet te zwak is, ...
)
Bizar soms hoe wankel plannen kunnen zijn. Je denkt te weten wat je wil, en wat je gelukkig maakt, maar hoe quantificeer je dat geluk?
Als je maar een dak boven je hoofd hebt?
Als je maar kan eten?
Als je gewoon al maar gezond bent?
Als je wat over houdt aan het einde van de maand?
Als je Porsche kan rijden?
Als je een kasteel bezit?
Als je maar tijd met echte vrienden kan doorbrengen, ongeacht je mogelijkheden?
De vragen zijn niet exhaustief, en rhetorisch erbovenop
Men zegt altijd: "als je maar gelukkig bent". Wat als je al gelukkig bent?
Waar hangt het dan van af? Wat zou je méér geluk brengen? Wie zou je meer geluk brengen? En minder?
Het is nog te vroeg om te tobben; maar wat in de aard van het beestje zit...
Wat er ook van zij, er komen interessante maanden voor me aan.
Jullie hebben er misschien geen boodschap aan, maar één en ander uitschrijven heeft mij één en ander gevoel en optie wel in een ander daglicht doen plaatsen.
*zucht*
Keuzes kunnen maken. Keuzes mogen maken. Wat een luxeprobleem.
Vroeg of laat lost het zichzelf op, want wie geen keuzes maakt, houdt geen keuzes meer over
Slaap & existentiële levensmijmeringen ze allen.
PS: optie 3 heeft de overhand momenteel. Some things money can't buy.
Maar daar hoeven *jullie* niet van wakker te liggen, want *mijn* Porsche valt daar niet onder (als hij vrijkomt)
van 00:00 tot 12:00 uur 
Wist niet dat de zaak nu al open ging! Graag een pilsje om mee te beginnen!
