Vorige vrijdag was ik uitgenodigd om naar een snookerevenement in het Feestpaleis te Beervelde te gaan. De producers van de 'Phaedra' show vonden het een leuk idee om de mannen nog eens samen te krijgen, en dit evenement was de perfecte gelegenheid. Phaedra kon er zelf spijtig genoeg niet bijzijn, maar dat bedierf allerminst de pret voor de 3 lolbroeken van dienst: Jan, Koen en Marnik. Ik had de jongens uitgenodigd om mee te rijden met onze Porsche, en ze gingen daar natuurlijk gretig op in.

Koen trok aan het kortste eind, en mocht een beetje huiverig achteraan plaatsnemen. Hij genoot ten volle van het gebots van zijn hoofd tegen de achterruit, en stapte verkrampt uit de wagen met een verschroeid zitvlak! Onze Porsche is duidelijk een tweezitter De jongens waren wel in de wolken over de rij-eigenschappen van ons wagentje, en natuurlijk de fantastische ronk van de flat-six.

Op het feestje zelf genoten we met volle teugen van de gratis champagne en een walking dinner, terwijl we een babbeltje sloegen met ex-wereldkampioen Ken Doherty, en vice-wereldkampioen Mark Selby. Met dank aan Marnik voor de assertiviteit! De hostesjes mochten ook meegenieten van de verleidingkrachten van mijn maten...schitterend om Koen en Marnik aan het werk te zien

Het werd wederom een fijne avond met de jongens, geniet van de fotos!

click for big!

Het is en blijft een kleine sportwagen, en omdat we toch wel inzien dat onze bagagecapaciteit eerder beperkt is, en we méér dan 1 onderbroek willen meenemen op onze 6-maanden-durende trektocht besloten we om uit te kijken naar een dakkoffer voor onze bolide.

Via via kwamen we terecht bij <a href="http://www.dbox.be" target="blank">D-Box</a>, een firma die zelf dakkoffers maakt uit hoogwaardige materialen. Dbox is gevestigd nabij de Makro te Eke, dus voor ons op een boogscheut afstand. We maakten een afspraak met de vriendelijke, en zeer behulpzame zaakvoerder Stefan. Toen we binnenkwamen wisten we direct dat we goed zaten: er stond een klassiek mini'tje met een reuze dakkoffer op gemonteerd, dus dat zou voor de Porsche ook wel lukken!

Stefan haalde prompt 2 sets dakrails tevoorschijn, en monteerde ze op de regengootjes van de wagen. Ze zijn verschillend in hoogte om de schuin aflopende daklijn te compenseren, en de box horizontaal te kunnen monteren. Nog eens 5 minuten later stond de box op ons dak, en konden we beginnen wennen aan de look. Het is een apart gezicht, zo een grote box op ons klein porscheke, maar dat ben je rap gewoon, en dan profiteer je voor de rest van een ongelooflijk handige en uitgebreide bagage-capaciteit. Voor ons de ideale ruimte om de reservewielen en jerrycans op te bergen, dewelke wij om voor de hand liggende redenen niet in de passgiersruimte willen.

Stefan besloot om ons project te steunen, en stelde voor om gratis een dbox ter beschikking te stellen voor onze trip! Wij zijn zeer dankbaar voor deze geste, en zullen Stefan belonen met enkele van de mooiste foto's ooit van de Porsche met de dakkoffer...

click for big





mod by horn - svp niet alle foto's ónder elkaar

schaamteloze reclame uiting - wel gaaf van Stefan. Ik zou die koffer nog wel laten spuiten in de kleur van de 911 - anders lijkt het echt een beetje Arie en Tinie op weg naar de camping...

hey horn,

als Stefan me een box gratis geeft, dan vind ik het niet meer dan normaal dat ik dat vermeld.

ik heb het eens gephotoshopped, en in het oranje klopt het echt niet. Grijs geeft de minste negatieve invloed op de lijn van de wagen

edit: danke om de foto's goed te zetten!

Dat zeg ik: schaamteloze reclame uiting...

Daar mee wil ik óók wel naar China; mag hij zelfs voorín zitten

héhé, knapperd hee Lydia

Beste mensen,

Onze CTC-merchandise bleek heel populair, en daarom hebben we beslist om nog maar eens een batch T-shirts bij te maken.

Indien je graag nog een T-shirt zou willen hebben van www.carreratochina.com , dan volstaat het om ons een pm'eke te sturen met uw gegevens/bestelling.

We hebben nu 2 keuzemogelijkheden:

- marineblauw t-shirt met donkergele opdruk ( bijna perfect zoals op de foto: opdruk op de borst, de mouw, en de achterkant )
- donkergeel t-shirt met marineblauwe opdruk ( donkergeel = ongeveer het kleurtje van onze porsche )

We kunnen t-shirts aanbieden van S tot XXL, en de prijs is een fabelachtige 15 EUR/stuk. ( excl. verzending )
Hiermee steun je ons project een klein beetje, en heb je de kans om met een supercool en superzeldzaam t-shirt rond te lopen!

De Levering is voorzien binnen één maand. Ik kan de bestellingen opnemen tot 31 augustus a.s.

Dank bij voorbaat!
vriendelijke groeten,
Jan & Erwin

PS een kleine update:

Wij hebben sinds kort 2 nieuwe sponsors binnen!!!
- www.paintshield.co.uk zal onze wagen volledig gratis bekleden met een beschermende folie!
- www.lecatecs.com zal ons gratis een GPS-tracker/alarm ter beschikking stellen gedurende de reis!

Je kan onze voorbereidingen natuurlijk ook steeds volgen op onze website www.carreratochina.com ! Het vertrek nadert!

Vering aanpassingen

Deze week hebben we een heel grote stap gemaakt richting de daadwerkelijke uitvoering van ons plan! We hebben de vering en de wielen aangepast.

We vervingen de aluminium Fuchs velgen met laagprofielbanden door originele stalen porsche-velgen, met daarop een setje camionette-winterbanden getrokken. Deze zijn

sterker, hebben een groter draagvermogen, zijn goed in sneeuw en modder, en last but not least: ze bieden nog steeds genoeg comfort!

De wagen kwam hierdoor al metteen 2 cm hoger te liggen.

Het volgende puntje op de lijst was de aanpassing van de vrije hoogte van de wagen: we dienden de wagen zo hoog mogelijk op zijn poten te zetten, zonder daarbij de

instelmogelijkheden van camber en toe te verliezen. Vooraan was dit een fluitje van een cent, omdat je daar gewoon de torsiebaren met één bout kan aanspannen.

Achteraan is het een ander verhalen, waarbij het hele boeltje moet gedemonteerd worden, om de torsiebaren te kunnen reindexeren.

Eerst vooraan edoch: ik schroefde beide poten tot de maximale hoogte, en controleerde dan met de 3-puntsmethode of beide poten wel gelijk stonden: je krikt de wagen

achteraan omhoog, perfect in het midden, zodat de wagen kan kantelen, en aldus de achterkant geen invloed heeft op de voorkant. Je meet beide voorpoten op, en je

zorgt dat de wagen mooi horizontaal komt te liggen. Bij ons betekende dit een kleine draai aan de rechtervoorpoot, en alles stond pas.

Achteraan dan: het is een hele karwei om de torsiebaren te reindexeren, doch eigenlijk niet zo moeilijk. Het komt erop neer om de torsiebaren wat meer

'voorspanning' te geven door ze wat extra aan te draaien.
- je krikt de boel op
- verwijder het wiel
- je verwijdert het afdekkapje vanop de torsiebaar
- je krikt de arm een ietsiepietsie naar boven, zodat je de bout van de schokdemper kunt verwijderen. De draagarm moet loshangen van de schokdemper.
- de arm valt nu volledig naar beneden, en de meeste spanning is eraf. nu kan je de bouten verwijderen die de springplaat met de arm verbinden.
- de springplaat hangt nu volledig los, nu kun je proberen de plaat los te krijgen van de torsiebaar met behulp van 2 grote schroevendraaiers.
- ik was 50% lucky: één kant lukte direct, de andere kant was moeilijker. Daar kwam de torsiebaar mee met de springplaat, en het is zo goed als onmogelijk om de

twee te splitsen (vettige baar, geen plaats, geen manier om trekkracht uit te oefenen...) Dus boorde ik een gat in de rubberen sprinplaat-dop, en met een pons heb

ik de torsiebaar uit het gewricht geklopt. De torsiebaarkoppen waren flink verroest, en die heb ik dan ook mooi opgekuist mbv een staalborstel, en grote

hoeveelheden lythium vet.
- OK, de torsiebaren zijn eruit. Nu moeten we ze reindexeren (ze verdraaien zodat er meer spanning op komt) , en liefst aan beide kanten perfect gelijk. De

torsiebaren hebben aan elke kant een kop met tandjes, en aan één kant bevat die 40 tandjes, aan de andere kant 44 tandjes. Je kan dus één kant één tandje verdraaien

in de ééne richting (is ongeveer gelijk aan een verandering in hoogte van 2,5cm), en de andere kant een tandje terugdraaien ( ca.2cm hoogteverandering )...en zo kun

je dus in heel kleine stapjes (0,5cm) de vering omhoogkrijgen.
- Normaal gezien meet je de verdaaiing van de springplaat tov. de horizontale as, maar ik deed het anders. Ik had ervoor gezorgd dat de wagen perfect horizontaal op

de brug hing, en dus kon ik gewoon het laagste punt van de springplaat tav. de grond opmeten, en dus gelijkstellen.
- Zo gezegd zo gedaan, allebei de kanten perfect afgesteld, alles gemonteerd, en dan eventjes gaan testrijden. Dit moet om de vering terug wat te laten zakken tot

haar natuurlijke evenwichtspunt.
- Toen ik terugkwam deed ik de 3-puntsmethode opnieuw, maar dan op de achterkant en er bleek toch nog 1,5cm verschil te zitten tussen links en rechts. Blijkbaar is

de wagen niet perfect symmetrisch, en zijn misschien ook de torsiebaren niet perfect even sterk meer na al die jaren. Ik heb dus één kant opnieuw mogen reindexeren,

maar gelukkig was ik al redelijk getraind, en waren alle bouten al perfect los en ingevet, dat het karwei op 45min geklaard was.
- Na nog een testrit stonden de achterpoten op 2mm na perfect gelijk. Vooraan heb ik een verschil van 4mm waar ik ook perfect mee kan leven.

Ik had nog enkele uurtjes over die dag, dus dacht ik van mettéén ook de uitlijning aan te pakken, maar na enkele pogingen wist ik al snel dat ik hiervoor best naar

een professional zou gaan, met lasermeting. De achterwielen stonden zeer schuin (positief camber) door de enorme verhoging, en vooraan was het niet beter, dus die

uitlijning was zéér nodig. De wagen reed nochtans zeer goed met de nieuwe banden en wielen...

Deze ochtend ben ik dan maar naar een bandencenter geweest, en heb samen met de mechanieker van dienst de hele wagen uitgelijnd. De achterwielen stonden inderdaad

op 2° positieve camber, en de voorwielen een dikke 1°. Achteraan konden we met behulp van de 2 excentrische instelbouten de regeling vrij goed krijgen: 0° camber en

zo goed als geen Toe (toespoor).

Vooraan konden we met behulp van onze cambermeister de camber zo goed als neutraal krijgen. Het toespoor werd geregeld door middel van de instelstangen van de

stuuroverbrenging. Al bij al was het een kleine 2 uur werk.

De wagen ziet er nu heel erg anders uit, zo hoog op de poten (6cm hoger!), en met de klassieke porsche-velgjes, maar wij vinden het toch heel knap. Hij rijdt ook

echt fantastisch: je voelt duidelijk meer grip dan met de oude verslten banden, en de wagen stuurt vliegensvlug en superlicht. Op de autostrade is de nervositeit

ook zo goed als verdwenen, en kunnen we rustig cruisen.

We zijn klaar voor onze sponsor-uitstap naar Engeland!

Inmiddels ruim 2 jaar verder

... had gedacht dat jullie alweer op de terugweg zouden zijn

Met grote stappen ben je dus niet altijd gauw thuis.

en als je al zo ver bent, kun je ook niet meer terug...

Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.

het is hier een poetisch dagboek aan het worden

ik zit ondertussen in Engeland, bij Francis Tuthill, om de beschermende onderplaten te laten installeren, en een algemene checkup te laten doen.

update op onze website! www.carreratochina.com

cheerio
Jan

het orginele idee, en de aankoop van de porsche is inderdaad nu meer dan 2 jaar geleden...

we hebben er een jaartje over gedaan om hem te restaureren, en hebben dan een testrit gemaakt naar Italie. Achteraf hebben we dan nog de motor, koppeling, etc...vervangen, en nu staat ie zo goed als klaar.

het is niet zo eenvoudig om een reis van 6 maand in uw werkschema in te plannen, vandaar de delay. Het originele plan was 1 dec. 2007, maar ik ben blij dat we toen voor 1 dec. 2008 gekozen hebben als startdatum Wijzelf en de wagen waren absoluut niet klaar op dat moment.

groeten!
Jan

Engeland 2008

Toen Erwin en ik het idee van Carreratochina bedachten hadden we geen flauw benul wat zulk een organisatie zoal met zich zou meebrengen. Je begint eraan, en je probeert zelf zoveel mogelijk interesse op te wekken, doch je weet nooit wat er uit een onverwachte op je afkomt...

Zo kregen we een jaar geleden zomaar eventjes 1000 EUR cadeau van een nobele onbekende, en kregen we ook dit jaar een onverwacht voorstel: het bedrijf Paintshield uit Engeland bood ons aan om de wagen volledig te bekleden met een beschermende folie, in ruil voor onze aanwezigheid op hun eigen opendeurdag in Grantham, England. Wij gingen maar al te graag op hun voorstel in, en zetten deze week koers naar de onverwacht zonnige Britse eilanden. We koppelden onze tocht aan een bezoekje aan Francis Tuthill's werkplaats, reeds tientallen jaren een referentie op vlak van rally-preparatie van oude Porsches.

Na een incidentloze overtocht in de eurotunnel, en een hectisch en slapeloos Londons weekendje trok ik (Jan) naar Tuthill in Wardington om de wagen te laten voorzien van beschermende onderplaten. Nog geen 10 minuten na mijn aankomst in de werkplaats stond de 911 reeds op 4 staanders, en deelde de gepensioneerde en gepassioneerde baas Francis zijn onuitputtelijke bron van kennis met de ietwat minder ervaren bush-mechanieker...ondergetekende dus.

Ik had langzaam maar zeker enkele problemen gekregen onderweg, zoals een raar kloppende koppeling, een piepend geluid aan de verdeler, en een motor die steeds meer steken liet vallen in hogere toeren. Francis nam prompt de kap van de verdeler, en smeerde het ontstekingsmechanisme waardoor het piepende geluid alvast verdwenen was. Als een bezorgde vader maakte hij me duidelijk dat ik mijn wagen beter moet onderhouden. Ook vertelde hij dat er olie lekte in de buurt van de koppeling - vandaar waarschijnlijk de rare geluiden - en dat we daarmee nooit in China zouden raken. Toen hij me ondervroeg over één van de belangrijkste controles - het oliepeil controleren - voelde ik me bijna terug op de schoolbanken, doch ik doorstond de test met vlag en wimpel. Ondertussen had de patron ook al de rubberen stofkappen van de aandrijving en achteras afgekeurd, en hij wees me ook op de te grote speling van de stuurkolom.

Het zou dus méér worden dan enkel het monteren van de onderplaten. Francis raadde me ook aan om extra bescherming te voorzien boven de wielen, om zo te verhinderen dat onze perfect gerestaureerde vleugels vol deuken komen te zitten door opspattende stenen. Als extraatje zullen ook spatlappen achteraan worden gemonteerd. Het zal wel weer een flinke duit kosten, maar ik ben blij dat onze wagen in goede handen verkeert!

Oh, ik vergat bijna te melden dat bij het vertrek uit London een klein brandje was ontstaan in de cabine! Een losgekomen elektrisch kabeltje gaf kortsluiting, en het vloertapijt dat ertegen schuurde begon daardoor flink te roken. Eventjes paniek om 5 u 's ochtens, maar ik vond de oorzaak vrijwel onmiddellijk en repareerde het gevaarlijke euvel ter plekke. Het werd een rokerig ritje naar Tuthill!

Ondertussen werd er flink gelast, geklopt en geslepen aan ons wagentje, en enkele uren later waren de beschermingsplaten reeds gemonteerd. Deze platen zijn gefabriceerd uit een dikke plaat aluminium, en bevat talloze perforaties voor koeling, en gewichtsbesparing. Vooraan zijn de platen bevestigd op de centrale ophangingsbalk, en achteraan hangen ze aan het chassis met behulp van enkele bevestigingsstukken.

Dag 2 bij Francis Tuthill

De mensen van Tuthill reserveerden een gezellige B&B voor me, in een dorpje nabij. Na een goed gevulde werkdag werd de Porsche van de staanders gehaald, en mocht ik ermee naar het pension rijden. Zo kreeg ik de kans om de ochtend erop de wagen eventjes te testen: de mensen van Tuthill hadden namelijk het olielek aan de crankcase breather schoongemaakt en opnieuw gedicht, en door middel van een grondige en vlotte testrit zouden ze kunnen zien of de motor effectief droog zou zijn. Dit was niet 100% het geval, en dus zou ik thuis nogmaals hetzelfde werkje moeten uitvoeren, en proberen het boeltje beter te dichten.

Het testritje verliep wel uitstekend: de distributeur had duidelijk deugd van de smering, en de wagen liet zo goed als geen steken meer vallen, en voelde veel krachtiger dan de dag ervoor. Het is een machtig gevoel om 's ochtens vroeg met een oude 911 over de bochtige en heuvelachtige britse baantjes te knallen!

Lee en Carl begonnen aan het monteren van de wielkast-bescherming. Eerst lasten ze bevestigingsbeugels op het chassis - één man last, de tweede man roept 'FIRE' wanneer het te heet wordt aan de andere kant van het plaatwerk - en daarna sneden ze een dikke kunststof-plaat op maat, dewelke ze op de beugels vastboutten. Een lastig karweitje, omdat deze oude wagens helemaal niet symmetrisch gebouwd zijn, en heel erg verschillen van model tot model. De kunststofplaten werden zeker 10 maal bijgesneden om een perfecte vorm te bekomen.

Ondertussen had een andere mechanieker de aandrijfassen vanonder de wagen gehaald, en verving hij de rubberen stofkappen. Onze oude stofkappen waren niet gescheurd of zo, maar ze waren wel stillaan krokant geworden, en je kan toch maar beter voorkomen dan genezen. Indien er vuil achter de stofkappen kan komen, dan kan dit in de rollagers terechtkomen met alle gevolgen vandien.

Als toetje werd onze stuurinrichting onder handen genomen: één bus was omgekeerd gemonteerd, en zorgde voor een teveel aan speling. Richard - één van de zonen van Francis - repareerde het foutje, en de stuurinrichting was ineens een stuk directer! Op het eind van de dag monteerden Lee en Carl nog de spatlappen aan de achterwielen, en werkten ze alles netjes af.

Deze 2 dagen in Tuthill's workshop waren zeer leerrijk, en ik denk ook dat onze wagen nu veel beter uitgerust is om de grote tocht te kunnen doorstaan zonder al te veel kleerscheuren. Ons 911'je ziet er ook echt wel indrukwekkend uit nu. Bij de afrekening verschoot ik me wel een hoedje - ongeveer een maandloon aan manuren werd me aangerekend! - maar kom, het is maar geld...

Met een kleine vertraging - en enkele niet gewilde omwegen - reed ik richting Leicester en ontmoette ik aldaar een zekere Tim, de man die onze CDI repareerde. We dronken een kopje thee, en we ouwehoerden wat over onze geliefde sportwagens. Veel tijd had ik niet want ik had nog een afspraak met Mick, de baas van www.openpitlane.co.uk, nog een sponsor van ons avontuur. We spraken af in de buitenwijken van Leicester, en mijn ogen vielen uit mijn oogkassen toen ik Mick zag toekomen: een prachtig klinkende gele 993 RS met gigantische achtervleugel stormde de straat in, en stopte achter ons lieftallig oude bakje. Deze 993 RS is één van de zeldzaamste, en ook één van de meest gewilde Porsches aller tijden...een race-klare variant van de laatste luchtgekoelde 911's. Indrukwekkend.

Mick is een erg vriendelijke man, en trakteerde me op een pintje, en wou alles weten over ons avontuur. Toen hij in onze wagen ging zitten voelde hij onmiddellijk de verwantschap met zijn racemonster. Eén van eerste luchtgekoelde 911's tegenover één van de laatste...heel veel evolutie, maar toch enorm veel overeenkomsten. Na een gezellige babbel toonde hij me de weg naar het Holiday Inn, en we namen afscheid aan de receptie, met toch wel wat bekijks Ik dook totaal uitgeput in het gigantische bed in mijn overdreven luxueuze hotelkamer, en viel als een blok in slaap.

De volgende ochtend zette ik koers naar Grantham, Lincolnshire, om aldaar onze kersverse sponsor Paintshield te bezoeken. Tom Wakeford en zijn mensen ontvingen me hartelijk, en er werd onmiddellijk flink de draak gestoken met pakweg ons kleine landje België en haar belangrijke plaats in deze wereld...we zijn duidelijk nog steeds in Engeland, er moet gelachen worden! Joe begon mettéén de wagen schoon te maken, en ik reed daarna het atelier binnen.

Na een zalige nacht bij Tom en Ann thuis vertrokken we 's ochtens vroeg opnieuw naar de werkplaats. Het werd een leuke pendel, omdat Ann me meenam in haar knaloranje Porsche Boxster! Ik had nog nooit stilgestaan bij deze wagentjes, maar ze hebben echt wel wat te bieden: de middenmotor zorgt voor een fantastische wegligging, en dat zou ik geweten hebben toen Ann de ronde punten opvloog! Mijn ogen rolden bijna uit hun kassen door de enorme grip die de boxster heeft. Het 2.7L motortje klinkt zeer geciviliseerd, maar vaagweg kun je nog steeds de herkomst van onze flat 6 horen...en het gaat nog vooruit ook! De zithouding en het interieur deden me denken aan een 914.

Een klein beetje achtergrond ivm. Paintshield nu: Tom heeft - na een lange carriëre als consultant - ongeveer 6 geleden dit bedrijfje opgestart, samen met zijn vrouw Ann. Beiden zijn ze zot van wagens (zoals bijna elke Engelsman), en deze passie heeft hen zeker en vast geholpen om hun bedrijf te laten uitgroeien tot wat het vandaag is: een professionele onderneming met heel veel high-end klanten. De ferrari's, TVR's, Ascari's, Porsches, Lambo's vliegen hier rond jouw oren. Hun product is de basis van hun succes, maar het is de manier waarop ze het product verwerken die hen de voorsprong geeft ten opzichte van de concurrentie. De beschermende folie wordt niet zomaar op de wagen aangebracht, en bijgesneden, maar wordt op voorhand digitaal uitgeprint, en voorgesneden. Hierdoor vermijden ze eventuele schade aan een splinternieuwe laklaag en kunnen ze een database opbouwen van modellen, wat hen een grote voorsprong geeft qua tijd, en continue kwaliteit. Ons avontuur is voor Paintshield de perfecte manier om een grondige test uit te voeren, tegen een relatief lage prijs, en voor ons is het mooi meegenomen dat onze splinternieuwe lak goed zal beschermd worden! En dat zal nodig zijn, want we zullen sneeuw, regen, hagel, zout, zand, modder en stenen tegenkomen, en dit bij temperaturen van -15°C tot boven de 40°C! We kunnen er nog een botsingske of twee bijgooien ook, maar laten we hopen dat deze extreme tests niet zullen uitgevoerd worden.

Terug in de werkplaats is Joe begonnen aan de definitieve plaatsing van de film op één van de vleugels, en je kan direct zien dat dit geen sinecure is: onze wagen heeft ontelbaar veel rondingen, rare hoekjes en kantjes, en dat maakt de correcte plaatsing van de film zeer moeilijk. Geduld hebben is de boodschap, en toen ik een uurtje later terug kwam kijken was de eerste vleugel perfect ingepakt. de film is zo goed als onzichtbaar, behalve als je vanop 5cm afstand zit te pieren naar de scheidingslijnen tussen de veschillende panelen. Ook zie ik qua kleurstelling geen verschil tussen de beplakte en niet beplakte delen. Ondertussen hou ik mezelf bezig met het schrijven van updates, het drinken van thee en koffie, en het spelen op de xbox in het flink uitgeruste visitors center.



Dag 3 bij Paintshield: Joe is net begonnen aan de laatste delen van de wagen: het kofferdeksel, het dak, en de bumpers. In de vorige twee dagen deed hij de voor- en achtervleugels, de deuren, en het kofferdeksel vooraan. Deze mensen weten duidelijk wat ze doen: op drie dagen tijd ontwerpen ze de patronen én installeren ze de definitieve folie voor een volledig onbekende wagen. Ik ben onder de indruk van het vakmanschap en de afwerking: de film is zo goed als onzichtbaar, en past de prachtige rondingen als gegoten.

Toen ik 2 weken geleden een klein brandje in de wagen beleefde dacht ik dat het nu toch wel echt tijd geworden was om de bekabeling van onze sportwagen eens onder handen te nemen. Voorkomen is beter dan genezen!

I plande om de gehele voorste bedradingslus te herbouwen, alsook de zekeringskast, en een algehele inspectie van alles wat zich in en onder het dashboard afspeelt.

Zoals het met vele van onze projectjes verloopt, begon alles nu ook weer met een mini zijprojectje: ons VDO klokje heeft nog nooit continu gewerkt sinds we de wagen kochten, en dus besloot ik van dit eventjes te onderzoeken. Een artikel op Pelican parts wees me in de goede richting: in 40 jaar tijd kan er veel vuil en stof in het mechanisme kruipen, waardoor dit blokkeert.

Ik deed het klokje open, en vond daar een fantastisch voorbeeld van jaren '60 engineering: ik zag een kluwen van minuscule wieltjes en veertjes, en ik deed er dan ook een tijdje over om de werking ervan te begrijpen. Om de paar minuten krijgt het klokje een stroomstoot, en daarbij wordt een veer gespannen, die een radartje doet bewegen. Dit radartje tikt lekker door, tot de veer helemaal ontspannen is, en er een contact sluit, waarbij er opnieuw een stroomstoot komt, en de hele cyclus opnieuw begint.

In ons klokje was er zodanig veel vuil en stof dat deze cyclus niet volledig volbracht werd: het klokje stopte ergens halverwege. Ik maakte het minuscule mechanisme schoon door er een halve bus contact-spray op te spuiten, alles te laten uitdruipen, en alles netjes droog te blazen. De cyclus werd nu volledig doorlopen, en maw. het klokje is gerepareerd!

Een tweede zijprojectje was het installeren van onze herstelde CDI doos in het motorcompartiment. In Engeland had ik een zekere Tim Bennet ontmoet, en deze man is zeer ervaren in het herstellen van deze ontstekings-eenheden. Hij verving een kapotte thrystor in onze eenheid, en liet het hele boeltje enkele uren draaien op de testbank. Dit deed hij allemaal gratis voor niets, op voorwaarde dat wij hem rapporteren hoe de nieuwe specificatie thrystor werkt. Dank u wel, Tim!!

Ik sloot de CDI aan, tesamen met een andere hoogspanningsbobijn (een speciaal model voor werking met CDI), en maakte tot slot het gehele motorcompartiment proper: alle kabels netjes in een kabelgoot, en met tie-raps vastgebonden aan het chassis. De motor startte na de eerste omwenteling van de startmotor, en draaide veel soepeler en mooier dan voorheen met de originele Kettering otnsteking, dus het zat snor! Geen tijd voor een echte testrit, want het volgende project diende zich reeds aan.

Ik begon met knikkende knieën aan de ontmanteling van de bedrading in de kofferruimte vooraan. Het was letterlijk en figuurlijk een nest! Overal hingen er losse kabels, met blootliggend metaal, met gesmolten isolatie...het moge een wonder zijn dat de wagen nog reed, laat staan dat hij niet in brand gevlogen is!

Ik demonteerde alle kabels, en noteerde alles netjes in een bedradingsschema, en vergeleek dit met het originele schema van onze wagen. Alles bleek warempel te kloppen, dus we hadden wel degelijk te maken met een volledig originele, 40-jaar oude bekabeling! En je kon dit het beste zien aan de voorste lus, dewelke de koplampen en richtingaanwijzers bedient. Deze was in een belabberde staat, en ik besloot om deze volledig te herbouwen, welliswaar met gebruik van de originele ronde connectors. Ik soldeerde en crimpte alle verbindingen, en werkte het geheel af met krimpgéne. Achteraf testte ik elke kabel op weerstand. Op de foto kan je het eindresultaat zien, ik ben alleszins zeer tevreden!

Op naar de zekeringskast dan: ik had gehoopt om deze te kunnen vervangen door een modernere doos met steekzekeringen, maar de kastjes die ik hiervoor kocht waren niet goed genoeg en ik belsoot het over een andere boeg te gooien: na wat opzoekingswerk had ik gezien dat de zekeringskast van een middenjaren-911 perfect past in een oud elfje. Ik ging bij één van onze grootste sponsors langs ( FG Porsche ) om zulk een kastje te zoeken, en Filip gaf me er prompt eentje cadeau! Dank u wel Filip!

De installatie ging vrij vlot: ik knipte alle kabels enkele centimeters korter - om zo een mooi blinkend stukje koper te vinden - soldeerde de uiteinden, en verbond alles in de nieuwe zekeringskast. Ik voegde nog een extra relais toe voor de bediening van onze mistlampen, dewelke wij binnenkort zullen monteren. De laatse zekering was ongebruikt, dus besloot ik om een nieuw circuit aan te leggen om al onze gadgets op aan te sluiten, zoals GPS, alarm, laptop, GSM, etc...

Ondertussen had ik ook reeds de versleten batterijkabel vervangen, samen met de 2 positieve batterijpool-connectors. Ik moet wel nog dringend op zoek naar een meer duurzame oplossing voor de bescherming van de positieve polen: deze komen gevaarlijk dicht bij het chassis, en een kortsluiting is dan ook zeer rap gebeurd. De huidige stukjes binnenband en ductape voldoen niet

Ik was klaar voor de grote test: ik draaide de sleutel, en ik verwachtte enkele gesprongen zekeringen en een verbrand geurtje hier en daar, maar tot mijn grote verbazing had ik het hele werkje goed uitgevoerd en startte de motor mettéén, en werkten alle elektrishce toestellen perfect.

Tot binnenkort voor deel 2 van 'Restauratie Elektriciteit'.

Kun je de akku niet omdraaien ( pluspool verder weg van de carros. ) ?
Anders bestaan er zeer degelijke rubber moffen die deels om kabel en om de klem sluiten in rood en zwart. Fa. elektra bv Zaandam :
http://www.waagmeester.nl/
of zoiets :http://www.onderdelenbalie.nl/accupolenaccupoolafdekkap-c-1_470_630_636_637.html

Onze eerste visums zijn binnen! Pakistan en India zijn reeds OK!

Ook onze Carnet de Passage is net gearriveerd!!

Beste mensen,

we hebben sinds kort 2 nieuwe sponsors binnen voor ons avontuur!

www.nomadesk.com
en
www.stateofartgent.be

wat meer uitleg volgt!

Vandaag bezochten we de State of Art Store Gent met de vraag voor wat steun voor ons avontuur, en nog geen uurtje later verlieten we de klassevolle winkel met 2 splinternieuwe outfits, dewelke perfect de sfeer van onze reis uitstralen!

Dank u wel Christophe voor de bereidwillige medewerking!! Wij stellen dit ten zeerste op prijs.



http://www.stateofartgent.be

State of Art is onlosmakelijk verbonden met de autosport. De passie voor klassieke Porsches die oprichter Albert Westerman al van kinds af aan had, heeft geleid tot de State of Art Classic Porsche Collection. Een imposante collectie klassieke Porsches, waaronder drie unieke Spyders en de voorloper van de 911, de Porsche 356.

Het enthousiasme voor de autosport wordt door heel veel van onze klanten gedragen.
State of Art brengt modern klassieke herenkledij voor alle gelegenheden.

dagelijks van 10u tot 18u gesloten op dinsdag & zondag

State of Art Store Gent
Mageleinstraat 42
Gent 9000
stateofartgent@skynet.be
tel: 0032 9 223 76 83
fax: 0032 9 223 93 18

Tom en Filip van www.nomadesk.com zijn zo vriendelijk om ook in dit avontuur mee te stappen, en bezorgden ons een gratis laptop voor onderweg, én het gebruik van hun software om onze gegevens naar het thuisfront over te brengen!

Dank u wel Tom en Filip!!


http://www.nomadesk.com



NomaDesk is the world's first virtual fileserver and the only secure solution enabling Nomadic teams (e.g. agile, mobile, non-technical) to create, share and virtually extend their business files networks without additional servers, personnel or training - with OFF-LINE continuity.



No files ever at-risk

NomaDesk Fileservers come with complete peace of mind. Documents are “lock-box” safe with 256-bit encryption. All files are securely synchronized across remote PCs and our on our protected web servers. You have complete control over who can access your Fileserver. And with TheftGuard™, your information is 100% protected, even if your computer is lost or stolen.

No files ever out-of-date

With an abundance of communication methods that cut across companies, locations and time zones, it is becoming more difficult to keep up with shared information. With NomaDesk, virtual work teams and digital nomads can stay organized and in sync, collaborating right from the desktop through a secure virtual Fileserver offering constant access to documents.

No files ever out-of-reach

NomaDesk Fileservers are always available, whether you’re on-line or off-line. This means your personal network of collaborators or computers is never out of reach. And it’s all done seamlessly, without complex software, expensive VPN or file servers, or high-priced IT gurus



DOWNLOAD:
http://www.nomadesk.com/download

Tom DUPON
Online marketing and communications manager
Aventiv NV, creators of NomaDesk®
Tel. +32 9 233 68 86 (Belgium)
Fax +32 9 240 10 39 (Belgium)
tom.dupon@aventiv.com