volledig van mezelf me pa was verbaast dat ik door de achter ruit in het donker kon zegge wat voor auto het was, amper 5 jaar. hebben er zelf niet heel veel mee maar er werd in vakanties of weekenden voldoende musea en auto spul afgesjouwt speciaal voor mij. bepaalde op me 13 al welke auto me pa moest kopen en daar heb ie nog steeds geen spijt van.

@Jurgen Ook ik tekende de kever als eerste.
Was ook wel een erg eenvoudig modelletje om te tekenen:

Ik weet niet van wie ik de autogekte heb.............
iig niet van mijn ouders.Voor hun moest een auto functioneel en vooral goedkoop zijn (zowel in aanschaf als in gebruik).

de gekte, tja absoluut van mijn vader. Hij was helemaal gek van alles op 4 wielen. We zaten samen heel vaak races te kijken, elk autoprogramma van vroeger hebben we gezien, van achteruit rijden tot wrak van de weg. Vanaf '86: elke Dakar nam hij trouw voor me op als ik er niet was. Hele verhalen kwam hij mee thuis welke auto's hij die dag had gezien. Van GTI's tot en met Ferrari's, en hoe hij met zijn GAK dafje ze probeerde bij te houden. (achteruit ben ik toch sneller). Hij hielp me ook altijd bij het sleutelen zo goed en kwaad het kon, want dankzij een spierziekte kon hij zelf verder nooit iets. We reden altijd een aangepast dafje van het GAK en daar schaamde hij zich altijd voor. Maar hij kon overal heen.

Trots was hij als een pauw dat ik met de porsche voor het eerst kwam voorrijden. 10 tallen foto's moest ik voor hem nemen, de auto voor de deur iets opschuiven omdat ie dan beter voor het raam stond zodat ie hem beter kon zien. "PSS, rich: Trek hem even vol open als je weg rijdt ja ??"

3 jaar lang wilde ik hem al eens mee nemen in de porsche maar 3 jaar lang dacht ik van ach het komt wel eens, altijd was het of te koud of te regenachtig of niemand aanwezig hem te helpen de auto in te tillen. ach het komt nog wel een keer...

Wat een spijt had ik toen hij plots ons moest verlaten door een hart stilstand, dat ik hem nooit, nooit had meegenomen om te kijken of de permagrin hem ook stond. En het unieke gevoel te ervaren die hij zich zelf nooit kon permiteren.

Maar diep in mijn hart rijd ie altijd met me mee.

Sorry moest het even kwijt toen ik dit topic las.

Wat een prachtig verhaal, Ricardo. Ik werd er wel emotioneel van. Kan er geen woorden voor vinden ...

Zo Ricardo wat zet je dat mooi neer, moest even slikken hoor

Prachtig opgetekend, Chapeau

Prachtig Ricardo. Om stil van te worden. Misschien ervaar je dat ook intenser als je eigen vader overleden is, zoals in mijn geval.

Daar zit wat in, ook bij mij het geval (pracht kerel).

ook in mijn geval,was mijn beste vriend,tranen...............

bedankt allemaal, het is nu een jaar geleden maar blijft erg moeilijk. Kennelijk mis je pas wat je hebt als je het kwijt bent.

Is inmiddels een oud draadje dat ik tegenkwam maar wel actueel...

Mijn vader heeft nooit iets met auto's gehad... Mijn broer daarentegen wel... Werkt al sinds zijn 14-de in de autobranche. Begonnen als zaterdag poetshulp bij Fiat en inmiddels vestigingsdirecteur van een Audi centrum in Brabant.

Al komt mijn Porsche tik ook niet van hem... Auto's in het algemeen doen me namelijk niets... Alleen heb ik als jongen (zal een jaar of 12 zijn geweest) een bouwpakket van een 930 gehad... Prachtig die lijnen... Vanaf toen heeft er altijd maar één droomauto bestaan!

25 juni 2007 is mijn schoonvader onverwacht overleden... Hij hield enorm van auto's. Als ex-rijschoolhouder en later gewoon op zondag lekker rijden. Op latere leeftijd reed hij auto's door heel het land voor een leasemaatschappij... Na werktijd is hij daar getroffen door een hartstilstand.

Soms vind ik het wel jammer dat hij mijn Porsche nooit mee heeft kunnen maken. Ik weet zeker dat het een speciaal moment zou zijn geweest om zelf eens achter het stuur van een 911 te zitten.

Makkelijk antwoord: mijn vriendje

Was niet veel voor nodig trouwens!
Tijdje op Cyprus gewoond....veel zon --> cabrio weer.
Hier in NL nog steeds het verlangen naar een cabrio...waarop Edwin zei: als dat een wens is dan koop je er toch 1? Je leeft maar 1 keer.

Dank Ed voor deze wijze woorden
Heeft het autorijden een stuk leuker gemaakt

Van niemand een autotik meegekregen. Neefje van me was gek op auto's en dan voornamelijk Mercedes (maar ja, daar werkte zijn vader dus hij was bevooroordeeld). M'n vader kan het niet schelen wat voor auto ie rijdt en m'n moeder ook niet. Waarom het nou Porsche is waar ik gek op ben weet ik ook niet. Ja toch wel, mooie lijn van de auto (zeker de 911 met opstaande koplampen zoals ik die heb), het is gewoon een icoon.

@Ricardo - mooi verhaal (idd even slikken als je dat leest)

Ben wel met m'n vader af en toe op een toertochtje geweest, lekker toeren door het mooie Nederlandsche landschap en af toe stoppen voor een koffie (en natuurlijk voor de door m'n vader meegebrachte boterham). Met m'n moeder eens een weekendje Zwitserland gedaan en gewoon 220+ op de teller op de Autobahn, en dat vond ze toch leuk.

Ik zou ook niet weten van wie ik het heb, mijn ouders niet (alhoewel mijn vader het vroeger wel leuk vond, reed toen nog BMW) en ook in de rest van de familie is het behoorlijk armoe wat dat betreft. Mijn schoonvader was wel erg autogek (heeft nog een 965 gehad en zijn laatste fun auto was een AM Vanquish), maar dat heeft mij niet meer extra kunnen beïnvloeden denk ik. Mijn broer en ik echter hebben allebei deze interesse sinds kind af aan. Ik ben er alleen nog wat meer in 'doorgeslagen' dan hij, maar dat moet je dan ook nog wel kunnen ten slotte.

Ik heb beslist geen Porsche tiK............. vraag maar aan BEPPIE

oké een kleine dan en die begon in alle hevigheid na aanschaf van BEPPIE




voor degene die autoweek leest... ik werd gisteren door een collega opgebeld en hij vertelde dat er op de één na de laatste pagina een leuk artikel staat wat op mij/ons slaat ik krijg de map pas volgende week