Weet je waar ik gelukkig van word...

Als ik nu uit het raam kijk en een stralende dag voor me zie. En dan bedenk ik me dat ik zeer bevoorrecht ben dat ik dadelijk weer een prachtige auto uit de garaga kan rollen om eens een mooi stukje te kunnen gaan rijden.

In mijn ogen probeert hij meer een zendeling preek te houden over geluk in het leven. Alleen is het kijken naar een zonsondergang vanuit een Porsche wel helemaal geweldig. Na een dagje genieten met rijden etc.

Mijn allereerste porsche was een 912T, randje van student en student af zijn, had geen cent te makken maar gereden hebben we. Genoten met een grote groep vrienden van het rijden, opknappen etc. Uiteindelijk werd het toch te duur en de auto verkocht.

Nu, na jaren sparen (dat klopt wel in het stuk in mijn geval) eindelijk weer een Porsche. Waarom de 993? De modellen eind jaren 60/begin 70 moeten wel heel goed behandeld zijn wil je geen problemen hebben. De 964 is een prachtig model. voor praktische redenen (kleine, vriendin heeft het snel koud) is een cabrio afgevallen en gekozen voor een Targa. Vanuit mijn 912T tijd weet ik nog dat het dakje ergens moet blijven in de auto als je lekker gaat rijden en dat leek mij in mijn situatie niet handig. En dan kom je op een 993T uit, indien je lucht gekoeld het einde vindt.

Op dit moment beschouw ik het ook als eindstation, hij staat lekker in de garage, ga er straks even heerlijk mee rijden (wat een weertje vandaag!), beetje poetsen en weer lekker terug. En dat hoop ik nog tientallen jaren te doen! Dat is voor mij geluk. Lekker genieten van de eenvoud van Porsche, van het vermogen en de lijnen. Het is ultiem om dit te kunnen delen met je zoon (al is hij 7 maanden hahahaha) en vriendin.

Lang verhaal om aan te geven dat deze auteur zelf niet echt kan genieten van zijn Porsche (ga ervanuit dat hij uit ervaring spreekt, anders is het een ongelukkig man die zijn jaloezie/gemiste kansen botviert). Type maakt echt niet uit volgens mij, 912T uit'69 is geweldig (en dus 911's ook lijkt mij) en ze zijn alleen maar verbeterd.

Zou het wel leuk vinden om ooit een replica te knutselen van een speedster (of een poging daartoe te doen). Hopelijk met een iets grotere kleine....

Heb het artikel deze ochtend gelezen en alle reacties. Geluk is natuurlijk niet iets dat je in het materiele moet zoeken. Herken wel het gevoel dat als je eenmaal je P hebt toch denkt aan de volgende. In mijn geval zit ik nog van een 911 te dromen terwijl ik een leuke 944 heb. Zou er eigenlijk gewoon tevreden mee moeten zijn want het is gewoon een echte P en het rijd ook nog hartstikke gaaf. Zijn natuurlijk 100 redenen te bedenken waarom je iets anders zou willen maar misschien ook wel 101 redenen om gewoon blij te zijn met wat ik heb al was het alleen al het extra geld dat je ervoor opzij moet leggen. Maar mijn leuke 944 is gewoon een eerste opstap en zo heb ik dat altijd gezien en inmiddels bijna 7000 km verder in ruim 2 maanden denk ik dat ik altijd P zal blijven rijden en vele zons ondergangen en opkomsten hoop te ervaren als ik in mijn Porsche op de weg zit. Het is gewoon elke dag een mooie ervaring om het blok warm te rijden en dan tussendoor een flinke sprint te trekken en lekker snel door de bocht te gaan.

ik vond het een mooie column.

Essentie is (naar mijn idee): waardeer wat je hebt, en laat een droom geen doelstelling worden. In onze prestatiegerichte maatschappij is het behoorlijk moeilijk om zuiver te blijven en te weten, wanneer je zoektocht geeindigd is en je moet genieten van wat je hebt. Natuurlijk is materie bezitten niet de essentie van geluk, maar de cyclus van een verlangen ontwikkelen, fijnslijpen, tot een keuze komen, tot aanschaf overgaan en er dan intens gelukkig mee zijn is denk ik wel een vorm van geluk. Ofwel, een droom verwezenlijken en dan ook tevreden zijn als die droom is uitgekomenn.

Wat Bas vd Putten beschrijft, is denk ik heel erg herkenbaar, Want naar mjin idee is de mens nu eenmaal voorgeprogrammeerd om altijd om zich heen te kijken en te bepalen, of het nog beter of mooier (of sneller ) kan. Anders gezegd: succes boeken is bereiken wat je nastreeft, geluk is waarderen wat je hebt. En daar zit de essentie: de honger naar meer wordt obsessief en vergeet hoe de lekkere trek werd gestild. Best een mooie en essentiele column dus, naar mijn idee.

Jongens en enkele dame, geluk haal je niet uit een auto, ook geen P.
Geluk haal je uit een goede gezondheid, uit n knipoog van je geliefde, of van je kleine dochter/zoon, daar gaat 't om!
Let wel, ik heb ooit in een gekke bui 'n 911 gekocht ruim 10 jaar geleden, omdat ik mijn zinnen wilde verzetten.(na n zeer depressieve periode)
En dat heeft toen mijn aandacht verlegt, want ik had toen handen en voeten nodig om goed/normaal met zo 'n Carrera om te gaan!
Maar het heeft me wel geholpen om de aandacht te verleggen.......
En dat heeft me toen wel geholpen........
Maar goed, dat is mijn mening......

het blijft natuurlijk een vervoermiddel waarmee je van a naar bij komt .
ik kan me echter geen heerlijker vervoermiddel voorstellen

Geluk kan in hele kleine dingen zitten, een Porsche kan daar bij meewerken. Maar deze te hebben om ermee gezien te worden nee. Al kunnen positieve reacties op je auto natuurlijk wel bijdragen aan een gelukkig gevoel.

Moet ik zeggen dat de opmerking welke ik afgelopen zaterdag kreeg wel een beetje bitterzoet was. Een jochie van een jaar of 12 roept tegen ze pa, kijk papa een Ferrari, cool.
Ik wilde nog antwoorden dat een Ferrari nooit op die parkeerplaats in het bos was gekomen zonder drie maal stuk te zijn gegaan maar ja...... Palief corrigeerde hem al met de woorden dat het een Porsche was. Waarop het joch alleen nog maar o zei.

Heb er smakelijk om gelachen!

eigenlijk hoef ik niets te zeggen met de tegenwoordige hulp van Vodafone...

met of zonder P..