Tijdens het teruglezen van verschillende berichten, kwam ik een paar keer een soort gelijke vraag tegen:


Inmiddels zijn enkelen onder de bezoekers hier op de hoogte, maar laat ik het een keer publiek maken. Niet schrikken jongens...

Anderhalf jaar geleden werd bij mij zaadbalkanker geconstateerd. Het is een van de meest snelgroeiende vormen van kwaadaardig kanker. (men vertelde mij dat de omvang van een tumor in 2 weken tijd kan verdubbelen) Tja... en dan geldt het al om bekende cliche: je wereld stort in. Ik kan dat cliche ook dubbel en dwars bevestigen!
Die eerste paar dagen gingen ongelooflijk snel. 's Maandags naar de huisarts, dinsdags naar het ziekenhuis voor vervolgonderzoeken en woensdags geopereerd en weer naar huis. Je hebt nog geen tijd om te beseffen wat je meemaakt Achteraf is dat wel fijn, want dan ga je niet zo zitten piekeren. Op dat moment, kan ik je verzekeren, ben je er niet blij mee, want je krijgt geen tijd om het nieuws te laten landen.

De operatie was in elk geval geslaagd. Men had de zieke bal geamputeerd en nadat de rugenprik was uitgewerkt en ik kon plassen, mocht ik weer naar huis. En dan... Ik heb heel veel geluk gehad dat ik geen pijn had. Dus eigenlijk ging de revalidatie erg vlot. Er waren geen chemo's of bestralingen nodig, omdat ik het in een zeer vroegstadium had ontdekt. Hoewel ik aanvankelijk dacht dat ik nu weer 'normaal' verder kon, kom je daar vroeg of laat op terug. Emotioneel ben ik wel wat veranderd. Ik trek dingen wat sneller aan en ben wat sneller prikkelbaar. Zeker als er weer een controle onderzoek voor de deur staat.
Achteraf, kan ik ook wel zeggen dat ik me gestort heb op de verbouwingen aan ons huis. Toch een beetje een vlucht, om met je gedachten ergens anders te zijn. Daarmee heb ik soms bewust en soms onbewust dingen van me afgeschoven. Modelbouw was er wel een van. Ik kon me gewoon niet concentreren of inspiratie vinden. Dat begint inmiddels langzaam terug te komen...

Nu dus anderhalf jaar later...
Vorige week heb ik weer een controle gehad (de eerste 2 jaar is dat ieder kwartaal) en wederom was alles prima in orde. Ik mag mezelf gewoon gezond noemen, maar ik ben nog wel een aantal jaren onder controle. Ik zie dat positief in, want zo weet ik in elk geval zeker dat er niets met me is.
Helaas is in december bij mijn vader porstaatkanker gevonden. Dat is ook niet goed, maar van een heel ander kaliber dan zaadbalkanker. Ook hij is inmiddels geopereerd en maakt het eigenlijk erg goed. Hij moet nog even afwachten of er geen uitzaaingen zijn, maar men verwacht van niet. Voor mij betekent het wel weer een risico voor later. Een soort van zwaard van Damocles, maar ik moet me ook niet gek laten maken.

Dus... nu weten jullie dan een beetje hoe het zit. Met mij gaat het inmiddels dus goed en ik kan er goed over praten. Mocht je dus hierop willen reageren, doe dat dan ook vooral op je eigen manier. Ik kan inmiddels heel wat hebben

Arno

tjonge jonge dat is niet niets,gelukkig dat je nu schoon bent.
en hopelijk blijft dit ook zo.
hebben de artsen gezegt dat je kans hebt om dat van je vader later ook te krijgen??
ik zelf ben namelijk ook best wel bang omdat mijn vader op 56 jarige leeftijd is overleden aan alvleeskier kanker.ik ben eigenlijk ook bang dat ik dit krijg.
bij ons in de fam zijn er heel veel met deze vervelende ziekte.
kun je je eigenlijk gewoon na laten kijken ??

Getver wat een verhaal, gelukkig mag je jezelf weer gezond noemen....en dan je vader erachteraan....tja kan alleen maar voor je hopen dat dat ook goed afloopt en blijft voor jullie beiden !

Groet Marcel.

aangezien ik behoorlijk nieuw ben op dit forum ken ik je nog helemaal niet.
maar ik wens je voor de rest van je leven veel gezondheid toe!!!
(ook voor je vader natuurlijk)

Wow, heftig zeg. Effe schrikken.
Ik duim voor jou dat alles onder controle blijft.

Greets,
Rufie.

Ik zie net dat ik in het verkeerde topic heb gepost. Als een mod dit leest, verplaats hem maar naar het offtopic gedeelte.

Bedankt voor jullie medeleven.

Prostaatkanker is een erfelijke kankervorm. De artsen zeggen daarvan, dan ik mezelf later daarop moet laten controleren. Bij mijn vader is het op zijn 62ste ontdekt, dus moet ik mij 5 jaar eerder (dus 57ste) ook laten controleren. Het kan wel eerder, maar dat schijnt niet nodig te zijn.
Zeker nu nog niet, want ik heb regelmatig een CT-scan waarop ze alles zien. Mocht er iets nu al niet kloppen, dan weet ik het meteen.

Arno

Goed om te lezen dat het goed is afgelopen, er zijn maar al te veel voorbeelden waarbij dit niet zo is.
Spreek helaas uit ervaring, gelukkig niet bij mezelf maar in de directe familie.
Voor iedereen geldt: jezelf goed in de gaten houden en veranderingen waar dan ook die je niet helemaal vertrouwd meteen laten checken.
Helaas kun je niet alles in een vroeg stadium constateren, maar het kan zo maar je leven sparen.

Dat is zeker ff schrikken Arno, kan me voorstellen dat je iets anders aan je hoofd had.
Klinkt raar maar mooi dat je geen verdere behandelingen moet ondergaan.
Ben zelf meer van de leeftijd van je ouders en denk dat zij het ook zwaar hebben gehad en dan krijgt hij ook nog een aandoening, niebest.
Leven kan hard zijn en hoop je snel weer eens bij een meeting te zien, sterkte jongen

Gr Hans

Succes en zorg dat je er weer boven op komt!!

En over prostaat kanker.
Maak je daar geen zorgen over: Iedere man krijgt het, het is alleen de vraag op welke leeftijd...

Welcome Back

... das )(&%$&$&$$

Tegenwoordig lijkt het alsof je niets anders hoort die iemand K* heeft...

Schrikken, maar goed te horen dat het goed met je gaat.

Van je vader is ook heftig, ik weet wat het is een vader met prostaatkanker. Gelukkig alweer enkele jaren geleden nu en goed. Dat je pas 5 jaar voor de leeftijd dat de ziekte bij familielid geconstateerd is voor controle hoefde wist ik trouwens niet. Ging altijd uit controle vanaf 40 oid......

Goed te lezen dat het goed gaat, ik kijk uit naar je projecten

we kennen elkaar (nog) niet maar ik wil je wel alle goeds wensen. dit zijn heftige dingen !
bij mij zit prostaatkanker ook in de familie en ik moet me vanaf mn 40ste jaarlijks laten checken, apart dat dit bij jou zoveel later is.

Sterkte met je vader en genieten van elke dag!

groeten,
Marc

over prostaatkanker zou ik me maar eens heel goed laten voorlichten, er is veel overbehandeling en nutteloze psa tests, ivan wolffers heeft een goed boek geschreven meenik.

Ook jullie bedankt voor de mooi woorden.

Mijn uroloog waarschuwde idd ook al dat je niet onnodig moet gaan testen. Maar ja, wat weten wij van 'nodig' en 'onnodig'?
Voorlopig zit ik nog wel 3 a 4 jaar vast aan mijn eigen controles. Dus ik zit 'in de molen' om het zo maar eens te zeggen. Dus voorlopig wordt ik met een omweg wel gecontroleerd. De PSA test is inderdaad een test om prostaatkanker te ontdekken. Als je eenmaal met zo'n test begint, dan moet je die blijven doen om een goed beeld te krijgen. Het is namelijk een waarde die mag schommelen. Alleen niet te veel natuurlijk. En bij mijn vader steeg hij gemiddels steeds iets en dat was aanleiding voor vervolgonderzoeken.

Hoe dan ook... ik hou mezelf wel goed in de gaten. Dat is iets dat ik wel geleerd heb. Maar (en dat moet je ook zeker niet vergeten) ik kan ook ontspannen en leuke dingen doen.
Er was iemand die tegen mij zei: Nadat je zoiets is overkomen, ga je vast anders in het leven staan. Meer genieten van dingen.
Ik ben er wel achter dat je iets anders in het levenstaan, maar ik hoeft niet nog meer van het leven te genieten. Dat deed ik al en dat zal ik ook zeker blijven doen!

ZO en dan nu weer snel verder knutselen brouwer... ...

Goed te horen dat je weer terug bent. Kom je nog naar de Leander meeting in april?

Foto is van 5 jaar geleden tijdens de Leander meeting in Teteringen.

Goed dat het goed gaat, en houd je zaakje goed in de gaten, want idd. prostaatkanker is een soort familieaangelegenheid.
Kan er inmiddels ook van alles over vertellen. M'n vader is net terug uit het Antonius in Nieuwegein. Het katheter mocht 'ie nog een weekje lenen.... Aangezien verschillende ooms van me ook de sjaak waren, mag ik er op beducht zijn dat ik ook eens letterlijk de l*l ben.
Blijkbaar niet altijd alles voor de wind, maar wel reden om er extra van te genieten als het wel zo is. Suc6 iig.!

Ik zat inderdaad wel te denken om met de lente meeting weer langs te komen. Ik heb vooralsnog niets anders in de agenda staan, dus ik ga er wel mijn best voor doen. Ik moet alleen een ander tafeltje regelen denk ik, wat die groene van de foto is inmiddels zo krom, dan mijn wagens vanzelf weg rijden

Arno

He Arno, goed weer eens van je te horen. Klote tijd achter de rug, man. Blij dat het voor jou tot op heden goed is afgelopen, hoop hetzelfde voor je pa. Hoop ook dat je hier weer wat vaker komt. sterkte!

Fijn om te lezen dat je er binnenkort weer bij kunt zijn

Goed zo, zet m op

zo, dat zet je weer even op de grond zo'n verhaal ,goed zeg hoe je ermee omgaat,wens je alle sterkte toe voor de toekomst natuurlijk ook voor je vader

weer een topic waar ik toch echt even stil van word,

de goede afloop is dan wel een plus punt.

Mijn vader had darmkanker en later blaaskanker.
het moment van de eerste keer was voor mij ook oa de rede om de jongens droom in vervulling te laten gaan en de 964 aangekocht.

ik zie mijn pa nog staan toen ik vanuit duitsland kwam gereden, stond hij buiten te wachten , zo ziek als hij was kwam er toch een goede glimlach toen hij de auto zag.

nu 7 jaar later neemt hij heel af en toe de auto mee, dat is een mooi beeld.